Gajusz Skryboniusz Kurion (pretor 121 p.n.e.)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
Gaius Scribonius Curio (ur. między 162 a 157 p.n.e., zm. ok. 110 p.n.e.[1]) – znakomity mówca i polityk z II w. p.n.e., pretor w 121 p.n.e.[2] Dla odróżnienia od swego syna i wnuka zwany jest Kurionem-dziadkiem (avus)[1].
Gajusz Skryboniusz Kurion był pretorem w 121 p.n.e. Bronił Serwiusza Fulwiusza Flakkusa, konsula w 135 p.n.e., oskarżonego o kazirodztwo (de incestu)[3], być może w związku z oskarżeniem o złamanie ślubów czystości grupy westalek[1]. Cyceron uznawał go za najwybitniejszego mówcę swoich czasów, lecz w jego czasach już zapomnianego[3]. Wymienił go wśród takich mówców jemu współczesnych jak: Marek Skaurus, Publiusz Rutyliusz i Gajusz Grakchus[4]. Był ojcem Gajusza Skryboniusza Kuriona, konsula w 76 p.n.e. uznawanego przez Cycerona również za wybitnego mówcę. Zmarł, gdy jego syn był jeszcze chłopcem[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Nowak 2004 ↓, s. 203-230. Tekst rozdziału na stronie Fundacji "Traditio Europae". [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
- ↑ Broughton 1951 ↓, s. 521, 522.
- ↑ a b Cyceron, Brutus, 122.
- ↑ Cyceron, Brutus, 110.
- ↑ Cyceron, Brutus, 113.
Źródła[edytuj | edytuj kod]
- Cyceron: Brutus, czyli o sławnych mówcach. Przełożyła, wstępem i przypisami opatrzyła Magdalena Nowak. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2008. ISBN 978-83-7469-809-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Magdalena Nowak: Mówcy z rodu Skryboniuszy w dialogu Brutus Marka Tulliusza Cycerona. W: Ireneusz Mikołajczak (red.): Sapere aude: księga pamiątkowa ofiarowana profesorowi dr. hab. Marianowi Szarmachowi z okazji 65 rocznicy urodzin. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2004. ISBN 83-231-1788-8.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Pod redakcją Zdzisława Piszczka. Warszawa: PWN, 1988, s. 666. ISBN 83-01-03529-3.
- Thomas Robert Shannon Broughton: The Magistrates of the Roman Republic. T. 1. New York: American Philological Association, 1951. (ang.).