Galaretnica pucharkowata
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
galaretnica pucharkowata |
| Nazwa systematyczna | |
| Ascocoryne cylichnium (Tul.) Korf. Phytologia 21(4): 202 (1971) | |
.jpg)
Galaretnica pucharkowata (Ascocoryne cylichnium (Tul.) Korf.) – gatunek grzybów z rzędu tocznikowców (Helotiales)[1]
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ascocoryne, Gelatinodiscaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1853 Louis René Tulasne nadając mu nazwę Peziza cylichnium. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1971 Richard Paul Korf, przenosząc go do rodzaju Ascocoryne[1].
Niektóre synonimy nazwy naukowej[2]:
- Bulgaria urnalis Nyl. 1868)
- Coryne cylichnium (Tul.) Sacc. 1889
- Coryne sarcoides var. cylichnium (Tul.) Rehm 1896
- Coryne urnalis (Nyl.) Sacc. 1875
- Ombrophila urnalis (Nyl.) P. Karst. 1871
- Peziza cylichnium Tul. 1853
Nazwa polska według M.A. Chmiel[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Galaretowaty, miękki; jasnofioletowy do brudnobrązowolilowego, znany jest w postaci anamorfy i teleomorfy. Owocniki anamorfy, które można określić jako stadium konidialne, są nieregularnie płatowate i zlewające się z sąsiednimi w jedną masę. Owocniki teleomorfy za młodu są talerzykowate, później zaś równomiernie wypukłe i koliste, z krótkim, ostro zakończonym trzoneczkiem oraz warstwą zarodnikonośną na stronie górnej. Mają średnicę 0,5-2 cm. Nieraz obydwa stadia występują obok siebie jednocześnie[4].
- Cechy mikroskopowe;
Worki mają rozmiar 220 × 15 μm. Powstaje w nich po 8 askospor o rozmiarach 18–27 × 4–6 μm. Są gładkie, wrzecionowate z bardzo licznymi kroplami. Dojrzałe podzielone są kilkoma przegrodami. Wstawki nitkowate z rozszerzonym wierzchołkiem o średnicy 1-3 μm. Konidia bardzo drobne[5],
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji, Afryce Północnej i na Nowej Zelandii[6]. W Polsce jest dość pospolity[4].
Pojawia się przede wszystkim jesienią i w zimie na okorowanym drewnie drzew liściastych., a także na zrzezach buków[4]
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
W Europie jest kilka podobnych gatunków, m.in. galaretnica mięsista (Ascocoryne sarcoides)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-09-01] (ang.).
- ↑ Maria Alicja Chmiel, Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences Kraków, 2006, ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ a b c Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby : przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 228. ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ Mushroom Expert. [dostęp 2015-09-25].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-09-25].
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.