Gamma Phoenicis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gamma Phoenicis
γ Phe
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Feniks

Rektascensja

01h 06m 05,040s[1]

Deklinacja

−46° 43′ 06,28″[1]

Paralaksa (π)

0,01396 ± 0,00034[1]

Odległość

233,6 ± 5,8 ly
71,6 ± 1,8 pc

Wielkość obserwowana

3,41m[1]

Ruch własny (RA)

−18,06 ± 0,28 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−208,63 ± 0,28 mas/rok[1]

Prędkość radialna

25,80 ± 0,90 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony olbrzym

Typ widmowy

M0 III[1]

Masa

1,25 M[2]

Promień

53 R[2]

Wiek

5,5 mld lat[2]

Temperatura

3900 K[2]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J01282192-4319054
Cordoba Durchmusterung: CD−43°449
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 49
Boss General Catalogue: GC 1787
Katalog Henry’ego Drapera: HD 9053
Katalog Hipparcosa: HIP 6867
Katalog jasnych gwiazd: HR 429
SAO Star Catalog: SAO 215516
CPD−43°172

Gamma Phoenicis (γ Phe) – gwiazda w gwiazdozbiorze Feniksa, odległa od Słońca o około 234 lata świetlne.

Charakterystyka obserwacyjna[edytuj | edytuj kod]

Gamma Phoenicis to czerwony olbrzym należący do typu widmowego M0. Jej temperatura jest oceniana na 3900 K. Promień tej gwiazdy jest 53 razy większy niż promień Słońca, zaś masa tylko o 25% większa od masy Słońca. Gwiazda ma nieco ponad 5,5 miliarda lat i opuściła ciąg główny, choć nie jest pewne, czy dopiero zaczyna syntezę helu w węgiel, czy ją zakończyła. Jest to gwiazda zmienna nieregularna lub półregularna, której obserwowana wielkość gwiazdowa zmienia się od 3,39 do 3,49m, a to sugeruje, że synteza helu już ustała. W przyszłości gwiazda odrzuci otoczkę i stanie się białym karłem[2].

Gamma Phoenicis ma towarzysza zidentyfikowanego spektroskopowo, który okrąża ją w czasie 195,85 doby. Jeśli jest to gwiazda podobna do Słońca, to jest oddalona o 0,8 au; jeśli ma mniejszą masę, to odległość może być mniejsza, około 0,65 au[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Gamma Phoenicis w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f Jim Kaler: Gamma Phoenicis. [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2017-09-28]. (ang.).