Gazociąg Zachodnioafrykański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gazociąg Zachodnioafrykański (ang. West African Gas Pipeline, WAGP) – gazociąg dostarczający gaz ziemny z nigeryjskiego regionu Escravos, położonego w delcie Nigru, do Beninu, Togo i Ghany. Jest pierwszym regionalnym rurociągiem transportującym gaz ziemny w Afryce Subsaharyjskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt rozpoczął się w 1982 roku, kiedy Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) zaproponowała wybudowanie gazociągu przez Afrykę Zachodnią. Raport z 1991 roku o dostawach gazu z Nigerii do krajów Afryki Zachodniej opublikowany przez Bank Światowy potwierdził, że projekt może być opłacalny ekonomicznie[1].

We wrześniu 1995 roku rządy czterech afrykańskich państw podpisały umowę. Studium wykonalności odbyło się w 1999 roku. 11 sierpnia 1999 roku w Kotonu w Beninie podpisano memorandum o porozumieniu, a w lutym 2000 roku zawarto kolejne międzynarodowe porozumienie[1][2]. Umowa realizacyjna WAGP została podpisana w 2003 roku. Ceremonia rozpoczęcia prac odbyła się w Sekondi-Takoradi w Ghanie 3 grudnia 2004 roku[3]. Budowa rozpoczęła się w 2005 roku[4].

Budowa przybrzeżnego rurociągu została zakończona w grudniu 2006 roku i miał on funkcjonować już 23 grudnia 2007 roku, ale termin został przełożony po wykryciu nieszczelności rur w Nigerii[4][5]. Drugi termin zaplanowano na 13 lutego 2008 roku, ale na regularne dostawy trzeba było jeszcze poczekać, gdyż jeden z pracowników wykonawcy Willbros został zabity przez uzbrojonych rabusiów w Nigerii[5][6].

Dostawy gazu miały rozpocząć się do końca 2009 roku, po oddaniu do eksploatacji i regulacji stacji w Takoradi i Temie w Ghanie, Lagos w Nigerii, Kotonu w Beninie i Lomé w Togo w maju 2008 roku. Jednak dostawy zostały ponownie przełożone z powodu niewłaściwej ilości wilgoci wewnątrz rurociągu na lądzie. Gazociąg został oddany do użytku dopiero w marcu 2011 roku[7].

27 sierpnia 2012 roku Gazociąg Zachodnioafrykański został uszkodzony, gdy piraci, którzy próbowali przejąć tankowiec w celu ucieczki przed pościgiem Marynarki Togo, uszkodzili rurociąg kotwicą. Przez prawie rok dostawy gazu do Ghany, Togo i Beninu ustały, co stało się przyczyną poważnych problemów w omawianych krajach[8].

Trasa[edytuj | edytuj kod]

Gazociąg składa się z trzech odcinków o łącznej długości 678 kilometrów[5][9]. Długa na 569 kilometrów część przybrzeżna rozpoczyna się terminalem Itoki w południowo-wschodniej Nigerii i biegnie przez wody Beninu, Togo i Ghany równolegle do linii brzegowej. Około 15-20 km gazociągu znajduje się na szelfie na głębokości od 30 do 75 metrów. Nigeryjski odcinek nabrzeżny rurociągu łączy tłocznię w Lagos z posiadanym przez Chevron systemem rurociągów Escravos-Lagos, który działa od 1989[10]. Być może WAGP zostanie przedłużony do Wybrzeża Kości Słoniowej, a w dłuższej perspektywie nawet do Senegalu[11].

Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Średnica lądowej części wynosi 760 mm. Średnica podwodnego gazociągu wynosi 510 mm i może on przesyłać 5 miliardów metrów sześciennych gazu ziemnego rocznie[9][12]. Rurociąg został zbudowany przez firmę Willbros oraz Bredero Shaw Ltd, które nakładało powierzchnię betonową w obiektach w Temie w Ghanie. Usługi przedodbiorowe zostały wykonane przez BJ Process i Pipeline Services[9]. Koszt budowy gazociągu wyniósł około 974 miliony dolarów, z czego Bank Światowy zagwarantował Ghanie 50 milionów, a Agencja Wielostronnych Gwarancji Inwestycji dała na cały gazociąg 75 milionów gwarancji związanej z ryzykiem politycznym[4].

Zarządzanie[edytuj | edytuj kod]

Gazociąg należy do West African Gas Pipeline Company Limited (WAGPCo), konsorcjum należącego do Chevron (36.7%), Nigerian National Petroleum Corporation (25%), Royal Dutch Shell (18%), Volta River Authority z Ghany (16.3%), Société Togolaise de Gaz (SoToGaz - 2%) i Société Beninoise de Gaz S.A. (SoBeGaz - 2%)[6]. Dyrektorem zarządzającym firmy jest Walter Perez[13]. Firmą zarządza Chevron Corporation.

Odbiorcy[edytuj | edytuj kod]

W Ghanie, dostarczony gaz będzie używany w elektrowni Takoradi w Aboadze w pobliżu Takoradi, zarządzanej przez Volta River Authority i Takoradi International Company's (TICO)[6].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Grupa ekologów Friends of the Earth wystąpiła z krytyką projektu, po tym, jak lokalne społeczności w Nigerii skarżyły się, że gazociąg może zniszczyć ziemię, pozbawić ludzi środków do życia i zanieczyścić obszary rybackie[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Ese Awhotu, Nigeria: Gains, Constraints of the $1.8 Billion West Africa Gas Pipeline Project, „Leadership (Abuja)”, 2 grudnia 2009 [dostęp 2017-05-20].
  2. ↑ Alexander Wöstmann, Ghana awaits completion of gas pipeline project — Alexander's Gas and Oil Connections [online], www.gasandoil.com [dostęp 2017-05-20] (ang.).
  3. ↑ Alexander Wöstmann, Willbros opens another scandal of improper payments to Nigeria — Alexander's Gas and Oil Connections [online], www.gasandoil.com [dostęp 2017-05-20] (ang.).
  4. ↑ a b c d West Africa gas ‘to flow by Christmas’ - Upstream Online [online], 3 maja 2010 [dostęp 2017-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-03].
  5. ↑ a b c West Africa gas delayed, „Upstream Online | Latest oil and gas news”, 23 kwietnia 2008 [dostęp 2017-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06] (ang.).
  6. ↑ a b c DownstreamToday.com - News and Information for the Downstream Oil and Gas Industry [online], 15 sierpnia 2011 [dostęp 2017-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-15].
  7. ↑ West African Gas Pipeline (WAGP) [online], Hydrocarbons Technology [dostęp 2017-05-22].
  8. ↑ Pirates cut off the gas, „Africa Intelligence”, 12 września 2012 [dostęp 2017-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-30].
  9. ↑ a b c Teddy Nwanunobi, Nigeria: Willbros Completes 421-Mile Gas Pipeline System, „Leadership (Abuja)”, 27 marca 2008 [dostęp 2017-05-20].
  10. ↑ Escravos Lagos Pipeline Integrity Project [online], 4 września 2003 [dostęp 2017-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2003-09-04].
  11. ↑ R. Ragaini, International Seminar on Nuclear War and Planetary Emergencies, World Scientific, 9 marca 2004, ISBN 978-981-4482-86-8 [dostęp 2017-05-20] (ang.).
  12. ↑ Africa: West African Gas Pipeline Will Supply 475m Cubic Ft of Gas Daily, „Leadership (Abuja)”, 28 kwietnia 2008 [dostęp 2017-05-20].
  13. ↑ Perez takes over at WAGPCo • BUSINESS, IT & Telecomms [online], 4 marca 2016 [dostęp 2017-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gazociąg_Zachodnioafrykański&oldid=70577418”