Geodezja leśna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Geodezja leśna wchodzi w skład geodezji, czyli nauki ustalającej metody wykonywania pomiarów na małych powierzchniach do 50 kilometrów kwadratowych z pominięciem wpływu kulistości Ziemi, zwanej także geodezją niższą. Wyniki tych pomiarów rozpatruje się w odniesieniu do płaszczyzny poziomej, umożliwiającej sporządzenie map terenu w płaskim układzie współrzędnych. Mapa stanowi podstawę planowania w gospodarstwie leśnym oraz niezbędną pomoc w urządzaniu lasu. Pomiary geodezyjne wykonywane na terenach leśnych mają na celu:

  • ustalenie aktualnego stanu faktycznego i uregulowanie stosunków prawnych gospodarstwa leśnego,
  • ustalenie zasobów leśnych w związku z koniecznością racjonalnego zorganizowania (urządzenia) gospodarstwa oraz sporządzenia okresowego planu czynności gospodarczych,
  • realizację niektórych czynności gospodarczych, wynikających z planów gospodarczych np. wyłączenie gruntów leśnych pod uprawę rolną czy też powierzchni drzewostanów ochronnych, wyznaczanie zrębów, zalesień, powierzchni szkółek leśnych itp.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Łabęcki: Geodezja Leśna: Wydanie II. Warszawa: PWRiL, 1978.