Przejdź do zawartości

Gerazym (Cristea)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerazym
Gheorghe Cristea
Biskup Râmnic
Kraj działania

Rumunia

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1914
Muntenii Buzaului

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 2014
Râmnicu Vâlcea

Biskup Râmnic
Okres sprawowania

1984–2014

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rumuński Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Archieparchia Râmnic

Śluby zakonne

1937

Diakonat

1940

Prezbiterat

1940

Chirotonia biskupia

1970

Gerazym, imię świeckie Gheorghe Cristea (ur. 14 listopada 1914 w Muntenii Buzaului, zm. 9 kwietnia 2014 w Râmnicu Vâlcea[1]) – rumuński biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Dumitru i Marii Cristea, w wieku dwudziestu lat wstąpił jako posłusznik do monasteru Cernica, rozpoczął również naukę w seminarium duchownym dla mnichów. Wieczyste śluby mnisze złożył w 1937, w 1940 został wyświęcony kolejno na hierodiakona i hieromnicha[2].

Po ukończeniu seminarium monasterskiego kontynuował naukę w seminarium duchownym św. Nifona w Bukareszcie, które ukończył w 1942, a następnie na studiach na wydziale teologicznym Uniwersytetu w Bukareszcie, gdzie w 1948 uzyskał stopień licencjata teologii. W czasie nauki i po jej ukończeniu służył w monasterze Antyma w Bukareszcie, był również protosynglem miejscowej eparchii. W 1952 przeniósł się do monasteru Căldărușani jako spowiednik i starzec[2].

W 1970 przyjął chirotonię biskupią i został wikariuszem eparchii Dolnego Dunaju z tytułem biskupa konstantyńskiego, którym pozostawał przez cztery lata. W 1971, po odnalezieniu szczątków sześciu męczenników chrześcijańskich w bazylice w Niculitel, wystawił ich relikwie w monasterze Cocos mimo sprzeciwów władz rumuńskich. W 1975, na prośbę biskupa Râmnic i Argeș Józefa, Święty Synod Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, mianował biskupa Gerazyma biskupem pitesteńskim, wikariuszem kierowanej przez niego eparchii. W 1984 został ordynariuszem tejże administratury (intronizowany 2 grudnia 1984)[2].

Jako biskup Râmnic zainicjował remonty zabytkowych klasztorów Cozia, Turnu, Stanișoara, Hurezi, Bistrita, Dintr-un Lemn, Brancoveni i Surupatele. Zorganizował w Râmnicu Vâlcea prawosławne centrum kulturalno-religijne św. Antyma, angażował się w działalność charytatywną. Zasiadał w komisjach kanonicznej, prawnej i dyscyplinarnej Świętego Synodu Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego. Brał udział w międzynarodowych konferencjach teologicznych[2]. Wydał prace poświęcone dziejom klasztorów Căldărușani, Hurezi i Govora oraz żywot Konstantyna Brincoveanu[1].

Oprócz ojczystego rumuńskiego posługiwał się językiem niemieckim[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]