Gianfranco Amendola
| Data i miejsce urodzenia |
8 kwietnia 1942 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik, nauczyciel akademicki |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego (1989–1994) |
| Partia |
Gianfranco Amendola (ur. 8 kwietnia 1942 w Rzymie[1]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, poseł do Parlamentu Europejskiego III kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1965 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”. Został następnie wykładowcą prawa środowiskowego na macierzystej uczelni, był nauczycielem akademickim także na Uniwersytecie w Teramo i Uniwersytecie w Sienie. Od 1967 pracował jednocześnie jako urzędnik wymiaru sprawiedliwości, m.in. w biurze oskarżyciela publicznego w Rzymie. Specjalizował się w kwestiach ochrony środowiska i zdrowia publicznego. W 1973 został także dyrektorem gabinetu premiera ds. środowiska[2], działał także w państwowych komisjach zajmujących się tymi kwestiami. Opublikował ponad 20 kilkanaście książek i wiele prac naukowych poświęconych prawu ochrony przyrody, w tym bestseller „In nome del popolo inquinato”. Został przewodniczącym federacji zielonych na uniwersytetach[3], a także członkiem zarządu stowarzyszeń chroniących przyrodę i kulturę, m.in. WWF, Legambiente i Italia Nostra[2][4].
W latach 80. wstąpił do Federazione delle Liste Verdi, która w grudniu 1990 połączyła się z innymi partiami w ruch pod nazwą Federacja Zielonych. W 1989 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego (z listy pod nazwą Verdi Europa – Lista Verde). Przystąpił go Grupy Zielonych w PE, był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Ochrony Konsumentów (1992–1994), a także członkiem m.in. Delegacji ds. stosunków z Australią i Nową Zelandią[1]. Po zakończeniu kadencji powrócił do pracy urzędniczej, został zastępcą głównego prokuratora ds. środowiska w Pretura di Roma i Tribunale di Roma. W 2008 objął funkcję prokuratora w Civitavecchia, w 2015 przeszedł na emeryturę[4].
Udzielał się jako perkusista zespołu Dura Lex, złożonego z prawników.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gianfranco Amendola. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ a b Gianfranco Amendola. uniroma1.it. [dostęp 2019-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-21)]. (wł.).
- ↑ The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 18. [dostęp 2017-09-16]. (ang.).
- ↑ a b Gianfranco Amendola Ex magistrato, esperto in normativa ambientale. ilfattoquotidiano.it. [dostęp 2019-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-08)]. (wł.).