Gieryłasz
| Liczba graczy |
2-4 |
|---|---|
| Zalecenia wiekowe |
7+ |
| Czas przygotowania |
Kilkadziesiąt sekund |
| Czas gry |
Kilkanaście minut |
| Złożoność reguł |
Bardzo niska |
| Elementy strategii |
Duże |
| Wymagane umiejętności |
Myślenie taktyczne, dobra pamięć, w wersji na 4 lub 3 osoby umiejętność współpracy z partnerem. |
| Losowość |
Wysoka |
Gieryłasz - dawna gra w karty, odmiana wista dla 4, 3 lub 2 osób, w której nie było koloru autowego. Pod tym względem gra była podobna do współczesnej gry 777.
Zasady[edytuj | edytuj kod]
W grę grało się pełną talią 52 kart rozdając karty na 4[1]. Nie było koloru atutowego[1]. Grało się do momentu ugrania przez którąś z par 13 pkt[1]. licząc po 1 pkt. za każdą lewę powyżej 6. Jak pisze Wytrawny Gracz w Grach w karty polskich i obcych[1]:
Kozer nie ma (...). Talja używa się tutaj, złożona z 52 kart i rozdaje się całkowicie grającym. Co do sposobu rozgrywania gieryłasza to odbywa się to podobnie jak wista, ztąd powtarzanie ponownie opisu uważam w tym razie za zupełnie zbyteczne.
W wersji dla 3 osób grało się z dziadkiem tzn. 13 kart odsłaniało się i grał nimi jeden z graczy przeciwko dwóm obrońcom[1]:
Gieryłasza przeważnie rozgrywać należy we czworo stosowanie jednak do okoliczności grać można we troje z dziadem, a nawet też i we dwoje.
W wersji dla 2 osób prawdopodobnie grało się ciągnąc karty ze stosu tak jak ma to miejsce w wiście niemieckim lub 777.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wytrawny Gracz: Gry w karty polskie i obce. Kraków: Wydawnictwo XEEIN, 2012.