Przejdź do zawartości

Gladius (anatomia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gladius Histioteuthis reversa

Gladius, pióro (łac. gladius – miecz; l.mn. gladii) – anatomiczna struktura występująca u niektórych głowonogów (dziesięciornice[1], ośmiornice[2] i wampirzyce z rodzaju Vampyroteuthis[3]) w postaci długiej, chitynowej płytki o zróżnicowanym kształcie i rozmiarach, tworzącej część endoszkieletu. Jest położona wzdłuż ciała mięczaka, zawsze po stronie grzbietowej, pomiędzy płaszczem a trzewiami[1]. Składa się z proostrakum, rachis (rhachis), blaszek i skrzydeł bocznych, stożka (conus) i rostrum[1]. Gladius nazywany jest też muszlą wewnętrzną, ponieważ jest uważany za wewnętrzną pozostałość pierwotnie zewnętrznej muszli głowonogów[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.
  2. Armand R. Maggenti: Online Dictionary of Invertebrate Zoology: Complete Work. University of Nebraska. (ang.).
  3. a b Richard E. Young, Michael Vecchione, and Katharina M. Mangold (1922-2003): Cephalopod Gladius Terminology. Tree of Life Web Project. [dostęp 2011-11-20]. (ang.).