Glukonolakton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glukonolakton
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C6H10O6

Masa molowa

178,14 g/mol

Wygląd

białe, krystaliczne ciało stałe o słodkim smaku[1]

Identyfikacja
Numer CAS

90-80-2

PubChem

7027

DrugBank

DB04564

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Glukonolakton, GDLorganiczny związek chemiczny z grupy laktonów, cykliczny ester kwasu D-glukonowego. Jest stosowany jako dodatek do żywności o numerze E575[3], jako stabilizator, utwardzacz i regulator pH. Czysty GDL ma w formę białego krystalicznego proszku. Występuje naturalnie.

Jest powszechnie stosowany w miodzie, sokach owocowych, lubrykantach i winach. Sam glukonolakton ma odczyn obojętny, ale pod wypływem wody hydrolizuje do kwasu glukonowego, który ma kwaśny odczyn, wzmacnia pikantny smak jedzenia. W organizmie jest metabolizowany do kwas glukonowego, jeden gram GDL daje w przybliżeniu taką samą porcję energii metabolicznej, co gram sacharozy.

Po dodaniu do wody GDL częściowo hydrolizuje do kwasu glukonowego, z którym pozostaje w równowadze. Szybkość hydrolizy wzrasta wraz z temperaturą i zasadowością[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Delta-Gluconolactone MSDS. ScienceLab. [dostęp 2013-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-21)]. (ang.).
  2. D-(+)-Gluconic acid δ-lactone (nr G4750) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2016-12-21]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. Current EU approved additives and their E Numbers, Food Standards Agency.
  4. Y. Pocker, Edmond Green. Hydrolysis of D-glucono-δ-lactone. I. General acid-base catalysis, solvent deuterium isotope effects, and transition state characterization. „Journal of the American Chemical Society”. 95 (1), s. 113–119, 1973. DOI: 10.1021/ja00782a019.