Przejdź do zawartości

Gonionotophis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gonionotophis[1]
Boulenger, 1893[2]
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

Lamprophiidae

Podrodzina

Lamprophiinae

Rodzaj

Gonionotophis

Typ nomenklatoryczny

Gonionotus brussauxi Mocquard, 1889

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Gonionotophisrodzaj węży z podrodziny Lamprophiinae w rodzinie Lamprophiidae.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce (Mali, Senegal, Gwinea Bissau, Gwinea, Liberia, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, Togo, Benin, Nigeria, Kamerun, Czad, Republika Środkowoafrykańska, Gabon, Kongo, Demokratyczna Republika Konga, Uganda i Angola)[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Gonionotus (Godionotus): gr. γωνια gōnia „róg, kąt, staw”[6]; -νωτος -nōtos „-grzbiety”, od νωτον nōton „plecy, grzbiet”[7].
  • Gonionotophis: gr. γωνια gōnia „róg, kąt, staw”[6]; -νωτος -nōtos „-grzbiety”, od νωτον nōton „plecy, grzbiet”[7]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[8]. Nazwa zastępcza dla Gonionotus Mocquard, 1889 (nazwa zajęta przez Gonionotus J.E. Gray, 1846 (Serpentes) i Gonionotus Marshall, 1868 (Hemiptera)).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gonionotophis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G.A. Boulenger: Catalogue of the snakes in the British Museum (Natural History). Cz. 1: Typhlopidae, Glauconiidae, Boidae, Ilysiidae, Uropeltidae, Xenopeltidae, and Colubridae Aglyphae, part. London: The Trustees, 1893, s. 180, 323. (ang.).
  3. Mocquard 1889 ↓, s. 145.
  4. Mocquard 1889 ↓, s. 146.
  5. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Gonionotophis. The Reptile Database. [dostęp 2019-06-29]. (ang.).
  6. a b Jaeger 1944 ↓, s. 98.
  7. a b Jaeger 1944 ↓, s. 147.
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 154.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]