Gorączka O'nyong-nyong

Gorączka O'nyong-nyong
	Febris O'nyong-nyong
	Klasyfikacje
ICD-10	A92.1

Gorączka O'nyong-nyong (O'nyong'nyong) – choroba wirusowa występująca epidemicznie w Afryce. W przebiegu choroby występują natężone bóle stawów nazywane w języku Acholi O'nyong-nyong^[1].

Etiologia[edytuj | edytuj kod]

Chorobę wywołuje alfawirus O'nyong-nyong (ONNV) z rodziny Togaviridae. Naturalny rezerwuar ONN nie został poznany. Za główne wektory uważa się komary Anopheles gambiae oraz Anopheles funestus. Nieznane są przypadki przeniesienia zakażenia pomiędzy ludźmi.

Historia wystąpień[edytuj | edytuj kod]

Wirus został po raz pierwszy wyizolowany podczas epidemii w Gulu w północnej Ugandzie w roku 1959. Rozprzestrzenił się także na kraje ościenne – Kenię, Tanzanię i Zambię. Do 1962 gorączka O'nyong-nyong dotknęła około 2 mln osób.

Infekcje u ludzi i zwierząt były serologicznie stwierdzane także w Nigerii, Ghanie i Sierra Leone. W latach 80. doszło do zakażeń na Wybrzeżu Kości Słoniowej^[2].

Kolejne przypadki miały miejsce w Ugandzie w latach 1996-1997 (dystrykty Rakai, Mbarara i Masaka). Spośród 391 osób zbadanych w kierunku występowania wirusa, u 121 wykryto obecność świeżego lub przebytego zakażenia^[3].

W 2004 ognisko wystąpiło w Czadzie^[2].

Objawy i przebieg[edytuj | edytuj kod]

Okres inkubacji wynosi ponad tydzień. Obraz kliniczny jest zbliżony do choroby chikungunya (także wywoływanej przez togawirusa), jednak gorączka jest mniej nasilona, za to częściej występuje limfadenopatia^[4]. Po dwóch dniach pojawia się symetryczna poliartralgia (kolana, łokcie, małe stawy kończyn) a w dwa dni później uogólniona grudkowo-krostkowa wysypka. Po 1-2 tygodniach choroby obserwuje się pełne wyzdrowienie, choć w niektórych przypadkach bóle stawów mogą utrzymywać się dłużej.

Nie opisano przypadków śmiertelnych.