Gordana Kuić
 Kuić w 2015 roku | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1942 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 stycznia 2023 |
| Zawód, zajęcie |
pisarka |
| Alma Mater | |
Gordana Kuić (serb. Гордана Куић; ur. 29 sierpnia 1942 w Belgradzie[1], zm. 13 stycznia 2023 tamże) – serbska pisarka żydowskiego pochodzenia.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Była córką Serba Metodije Kuicia i Żydówki sefardyjskiej Blanki Levi[1][2]. Ukończyła filologię angielską na uniwersytecie w Belgradzie. Pracowała w ambasadzie USA w Belgradzie oraz w fundacji Sorosa[3]. Zadebiutowała w 1986 roku powieścią Zapach deszczu na Bałkanach (serb. Мирис кише на Балкану, Miris kiše na Balkanu)[2], która została wyprzedana w Jugosławii w ciągu sześciu miesięcy mimo braku reklamy oraz krytyki; największą popularność zyskała w Sarajewie[4]. Tekst został także przetłumaczony m.in. na język angielski[4], niemiecki[5] i polski[6]; na jego podstawie utworzono również serial[7] oraz scenariusz baletowy[4]. W 1991 i 1995 roku ukazały się kolejne części książki, zatytułowane Kwitnienie lip na Bałkanach (serb. Цват липе на Балкану, Cvat lipe na Balkanu) i Schyłek dnia na Bałkanach (serb. Смирај дана на Балкану, Smiraj dana na Balkanu). Trylogia ta została pozytywnie przyjęta przez krytykę literacką i przyniosła autorce popularność[2]. W 2018 za Schyłek... została nagrodzona przez izraelską fundację wspierania i wydawania dzieł książkowych o wyjątkowej wartości[3].
W 1997 roku wydała kolejną powieść, Duchy nad Bałkanami, która nie cieszyła się już tak dużym uznaniem[8]. Z pozytywnym odbiorem spotkały się jednak kolejne publikacje Kuić: Legenda o Lunie Levi (1999), Baśń o Beniaminie Baruchu (2002) i Ballada o Bohorecie (2006)[4]. Te trzy powieści stanowią kolejną trylogię, której fabuła rozgrywała się w ciągu czterech stuleci w Hiszpanii, Stambule oraz kilku miastach dawnej Jugosławii[6]. Pod względem chronologicznym, zakończenie Ballady o Bochorecie jest jednocześnie początkiem Zapachu deszczu na Bałkanach[6]. Ballada... jest poświęcona pisarce Laurze Papo, która była ciotką Kuić[6].
W 2018 opublikowała powieść Roman u slikama[9].
Była także autorką dwóch opowiadań: Preostale priče (2009) i Sa druge strane noći (2012)[9].
Zmarła 13 stycznia 2023 w Belgradzie[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gordana Kuić: Miris kiše na Balkanu. Magazin Stil, 2009-05. [dostęp 2022-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-15)]. (serb.).
- ↑ a b c Jakóbiec-Semkowowa 2008 ↓, s. 169.
- ↑ a b Zbog nagrade iz Izraela i srećna i tužna. Dan, 2019-01-11. [dostęp 2022-05-10]. (czarnog.).
- ↑ a b c d Jakóbiec-Semkowowa 2008 ↓, s. 170.
- ↑ Ida Salamon. Balkanska kiša orosila Bečlije. „Jevrejski pregled”, s. 24, 2016-01. (serb.).
- ↑ a b c d Filipek 2014 ↓, s. 185.
- ↑ Vujica Ognjenović: Zlo u čovjeku bukne kad mu god istorija da zamah. Vijesti, 2016-02-06. [dostęp 2022-05-04]. (czarnog.).
- ↑ Jakóbiec-Semkowowa 2008 ↓, s. 169–170.
- ↑ a b Gordana Kuić. Vulkan izdavaštvo. [dostęp 2022-05-04]. (serb.).
- ↑ Preminula Gordana Kuić. SEECult, 2023-01-15. [dostęp 2023-07-05]. (serb.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Filipek. Przekład powieści Gordany Kuić Zapach deszczu na Bałkanach wobec oryginału. „Przekłady Literatur Słowiańskich”. 5/1, s. 184–199, 2014. ISSN 1899-9417.
- Milica Jakóbiec-Semkowowa: Wielokulturowość i asymilacja. O sarajewskich Sefardytach według powieści Gordany Kuić. W: Bogusław Zieliński (red.): Tradycje pogranicza i przestrzenie tradycji: od komunizmu do postmodernizmu i postkolonializmu. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2008, s. 169–179. ISBN 978-83-232187-7-7.
Literatura dodatkowa[edytuj | edytuj kod]
- Paloma Díaz Mas. Gordana Kuić: la memoria de las mujeres sefardíes de Bosnia. „Arbor”. 2, s. 57–82, 2009. ISSN 0210-1963. (hiszp.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona internetowa pisarki (serb. • ang.)