Goryczkowy Potok
 Dolina Goryczkowa, którą spływa Goryczkowy Potok | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | 2,75 km |
| Spadek |
18,2 |
| Powierzchnia zlewni |
2,8 km² |
| Źródło | |
| Wysokość |
1598 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Bystra |
| Wysokość |
1140 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Goryczkowy Potok – potok, prawostronny dopływ Bystrej[1] o długości 2,75 km, spadku 18,2% i powierzchni zlewni wynosi 2,8 km².
Potok spływa z Doliny Goryczkowej do Doliny Bystrej w Tatrach Zachodnich. Jego źródła znajdują się w górnej części Doliny Goryczkowej pod Zakosy, na wysokości ok. 1625 m n.p.m. Spływa z nich Wyżni Goryczkowy Potok. Miejscami tworzy on niewielkie wodospady, miejscami traci wodę (ponory). Na wysokości ok. 1340 m łączy się ze Świńskim Potokiem spływającym dnem Doliny Goryczkowej Świńskiej i od tego miejsca nosi nazwę Goryczkowego Potoku. Zarówno Wyżni Goryczkowy Potok, jak i Świński Potok czasami wysychają. Na pewnym odcinku potok całkowicie zanika. Wkrótce jednak ulega znacznemu zasileniu silnym strumieniem wody wypływającym z Goryczkowego Wywierzyska (500 l/s)[2]. Od tego momentu staje się silnym i burzliwym potokiem. W odległości ok. 300 m od wywierzyska uchodzi do potoku Bystra, na wysokości ok. 1140 m[3].
Koryto potoku w górnej części ma szerokość do 1 m i wyżłobione jest w rumowisku skalnym. Na wysokości 1550 m potok wpływa w obszar zbudowany z granitów i od tego miejsca jego koryto wyżłobione jest w litej skale. Są w nim liczne progi, które załamują spadek potoku i powodują jego burzliwy bieg. Najwyższy z tych progów ma wysokość około 10 m. Od miejsca połączenia się ze Świńskim Potokiem potok płynie w materiale morenowym, a jego koryto rozszerza się do szerokości 2–3 m. Około 400 m poniżej Niżniej Goryczkowej Równi w materiale tym potok zanika całkowicie. Na powierzchni niewielki potoczek pojawia się dopiero na wysokości 1195 m pod Myślenickimi Turniami[3].
Wzdłuż koryta potoku nie prowadzą szlaki turystyki pieszej. Natomiast w zimie jest to rejon bardzo intensywnie eksploatowany przez narciarzy[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 75, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Krystyna Wit-Jóźwik, Hydrografia Tatr Zachodnich. Objaśnienia do mapy hydrograficznej „Tatry Zachodnie”'' 1:50 000, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Geografii, 1960.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.