Gorzka plamistość podskórna jabłek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Objawy na skórce
Objawy pod skórką
Objawy w miąższu

Gorzka plamistość podskórnanieinfekcyjna choroba roślin występująca głównie na jabłkach, rzadziej na gruszkach i owocach pigwy[1].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze widoczne objawy mogą się pojawić jeszcze przed zbiorem owoców. Mają postać występujących na skórce jabłek ciemnozielonych plamek o średnicy do 5 mm. Zazwyczaj jednak plamki pojawiają się dopiero podczas przechowywania owoców, i ich ilość rośnie w marę upływu czasu. Plamki stopniowo powiększają się i stają się brunatne. Miąższ jabłek pod plamkami staje się gąbczasty, potem wysycha i zamiera. W smaku jest gorzki. Zazwyczaj miąższ zmienia się i gorzknieje do głębokości 5 mm pod plamkami, czasami jednak porażeniu ulegają także głębsze jego partie, w miejscach, w których na skórce jabłek nie występują plamki[2].

Przyczyny[edytuj | edytuj kod]

Choroba spowodowana jest zaburzeniem równowagi między ilością wapnia, magnezu i potasu w jabłkach, a konkretnie zbyt małą ilością wapnia[3]. Badania wykazały, że ilość wapnia w liściach jabłoni, z których pochodzą jabłka z tą chorobą, jest prawidłowa. Uważa się, że przyczyną są złe warunki glebowe w sadzie; zbyt kwaśne i ciężkie gleby oraz zła pogoda (zimne i deszczowe lato)[2].

Zapobieganie[edytuj | edytuj kod]

W sadach, w których występuje ta choroba zaleca się opryskiwanie jabłoni roztworem chlorku wapnia o stężeniu 0,5–0,8%. Należy je wykonać 6-8 razy w okresie od czerwca do zbiorów. Zawarty w roztworze wapń wykazuje także inne pozytywne działanie; ogranicza rozwój chorób grzybowych oraz hamuje oddychanie jabłek, przedłużając ich świeżość[2]. Pomocniczą rolę spełniają także inne zabiegi: cięcie letnie konarów, zbiór owoców w odpowiednim terminie i odpowiednie nawożenie innymi pierwiastkami (N,P,K oraz Mg).

W Australii i Nowej Zelandii, gdzie choroba ta stanowi poważny problem, wypróbowano i dopuszczono do stosowania inną metodę skutecznego zapobiegania jej; jabłka po zbiorze moczy się przez 36 godzin w roztworze chlorku wapnia[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Market Diseases of Apples, Pears, and Quinces Bitter Pit [online], Washington State University, SU Tree Fruit Research and Extension Center [dostęp 2019-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-15] (ang.).
  2. a b c Marek Grabowski, Choroby drzew owocowych, Kraków: Wyd. Plantpress, 1999, ISBN 83-85982-28-0.
  3. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 23, ISBN 978-83-09-01077-7.
  4. Scott i inni, Control of bitter pit in early picked Granny Smith apples from Western Australi, „CSIRO Food Pres. Quart” (40), 1980, s. 29–32.