Granice płuc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Granice płuc, dolne granice płuc – parametr określany opukiwaniem podczas badania fizykalnego. Granicę określa zmiana charakteru wypuku z jawnego na stłumiony lub bębenkowy. Nad prawym płucem dolną granicę określa stłumienie nad wątrobą. Natomiast nad lewym płucem dolna granica jest uwarunkowana stłumieniem nad sylwetką serca, lewym płatem wątroby oraz śledzioną. Parametr ten ma znaczenie w diagnozowaniu i różnicowaniu chorób okładu oddechowego.

Podczas rozwoju dziecka granice płuc przesuwają się ku dołowi.

Fizjologiczne dolne granice płuc[edytuj | edytuj kod]

Dolne granice płuc u dorosłych i u dzieci >3 roku życia
Linie topograficzne Płuco prawe Płuco lewe
Linia przymostkowa VI żebro
Linie środkowo-obojczykowa VI żebro
Linia pachowa środkowa VIII żebro
Linia łopatkowa X żebro
Linia przykręgosłupowa X kręg piersiowy XI kręg piersiowy
Dolne granice płuc u dzieci <3 roku życia
Linie topograficzne Płuco prawe Płuco lewe
Linia środkowo-obojczykowa V p.m.ż.[1]
Linia pachowa środkowa VI p.m.ż.
Linia przykręgosłupowa IX kręg piersiowy

Nieprawidłowości w badaniu[edytuj | edytuj kod]

Przesunięcie dolnej granicy płuc w górę świadczy o zmniejszonym wymiarze płuca (anatomicznym lub czynnościowym). Może zostać to spowodowane wadami anatomicznymi, uciskiem na miąższ płuca, procesami destrukcyjnymi (np. włóknienie płuc) lub zaburzeniem powietrzności płuca. Do najczęstszych przyczyn przesunięcia dolnej granicy płuc w górę należą m.in.:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przestrzeń międzyżebrowa

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krystyna Kubicka, Wanda Kawalec, Ewa Bernatowska: Pediatria : podręcznik dla studentów.. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006. ISBN 978-83-200-3433-2 (t. 2).