Grobowiec w Skoczce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grobowiec w Skoczce
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Skoczka (Smogulec)

Typ cmentarza

grzebalny

Stan cmentarza

stanowisko archeologiczne

Liczba pochówków

9

Liczba grobów

1

Data otwarcia

chalkolit (2000-1800 lat p.n.e.)

brak współrzędnych

Grobowiec w Skoczcegrobowiec kultury ceramiki sznurowej zlokalizowany w Skoczce na Pałukach (obecnie w obrębie wsi Smogulec w gminie Gołańcz[1]).

Grobowiec został odkryty i opisany w 1930 przez prof. Józefa Kostrzewskiego w artykule Neolityczny grób skrzynkowy ze Skoczki[2]. Jest to obiekt ułożony z 15 głazów w formie prostokątnej skrzyni o długości niecałych sześciu metrów i szerokości około metra. Grób zawierał kości dziewięciu osób, w tym dwu młodocianych. Obok kości zmarłych zawierał dary grobowe - pięć naczyń, dwie siekierki krzemienne, cztery wióry krzemienne, grocik strzały (niewykończony, o kształcie trapezu[2]), dłuto kościane, wisior kamienny, sześć guzów bursztynowych, cztery paciorki oraz resztki mięsa wieprzowego. Dwie z pogrzebanych w grobowcu osób częściowo spalono (możliwe całopalenie[3]) lub zginęły one w pożarze. Prawdopodobnie był to grobowiec rodowy, w którym chowano kolejnych członków rodu, co wskazuje na to, że gromada tych osób bytowała tu przez długi czas[4]. Naczynie szerokootworowe pochodzące z mogiły, z czterema uszkami na górnej części brzuśca, ujawnia analogię z podobnym naczyniem wykopanym w Głubczycach[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]