Grota u podnóża Myślenickich Turni
49°15′03″N 19°58′26″E/49,250719 19,973767| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
30 m |
| Deniwelacja |
4,5 m |
| Wysokość otworów |
1319 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
95 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SW |
| Data odkrycia |
13 maja 1932 |
| Odkrywca |
Stefan Zwoliński, M. Pawlikowski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-16.08 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′03″N 19°58′26″E/49,250719 19,973767
| |
Grota u podnóża Myślenickich Turni (Grota z Kośćmi, Dziura z Kośćmi) – jaskinia w Dolinie Goryczkowej w Tatrach Zachodnich[1]. Wejście do niej znajduje się pod południowo-zachodnią ścianą Myślenickich Turni na wysokości 1319 metrów n.p.m.[2] Długość jaskini wynosi 30 metrów, a deniwelacja 4,5 metrów[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Z otworu głównego, leżącego w niszy, ciąg główny prowadzi do obszernej komory, dalej poziomym, 4-metrowym korytarzem, który kończy się 4-metrowym kominkiem. W górnej części kominka jest zacisk, przez który można dostać się do małej salki. Z niej odchodzi studzienka, której dno znajduje się w połowie 4-metrowego korytarza. Można też przejść do okna położonego w połowie studzienki i dostać się do szczeliny, która w górze kończy się wnęką, a w dół prowadzi do okna w pierwszej komorze.
Obok otworu głównego, też w niszy, znajduje się inny otwór, prowadzący ciasnym, poziomym korytarzykiem do pochylni. Dalej korytarzyk kończy się zaciskiem[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini występują nacieki grzybkowe, mleko wapienne i polewy naciekowe.
Ściany są mokre. Można w niej spotkać nieliczne rośliny.
W jaskini mieszkają nietoperze, gryzonie i prawdopodobnie bywają w niej większe zwierzęta[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
13 maja 1932 roku Stefan Zwoliński w towarzystwie M. Pawlikowskiego (syna Jana Gwalberta Pawlikowskiego) był w początkowej części jaskini. Stwierdził wówczas, że istnieje możliwość połączenia jej z Jaskinią Goryczkową. 27 września 1933 roku jego pracownik K. Niechaj zbadał ciąg główny jaskini[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-18].