Guido Alberto Fano

Guido Alberto Fano
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1875 ; Padwa
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1961 ; Spilimbergo
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista; kompozytor; dyrygent
	Multimedia w Wikimedia Commons

Guido Alberto Fano (ur. 18 maja 1875 w Padwie, zm. 14 sierpnia 1961 w Spilimbergo) – włoski kompozytor, pianista, pedagog i dyrygent.

W latach 1894-1897 uczył się gry na fortepianie i zasad kompozycji u Giuseppe Martucciego, który uważał go za swojego najlepszego studenta. Wkrótce po uzyskaniu dyplomu zdobył pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym przez mediolańskie „Società del Quartetto” za sonatę na fortepian i wiolonczelę. Wraz z Gabrielem D’Annunzio pracował nad opublikowaniem dorobku muzycznego Antonia Scontrino^[1]. W latach 1905-1912 pełnił funkcję dyrektora konserwatorium w Parmie, ucząc tam zarazem kompozycji i dyrygentury. Następnie kierował konserwatoriami w Neapolu i Palermo. Jego studentem był między innymi Franco Capuana. Występował jako pianista i członek zespołów kameralistycznych, dyrygował także koncertami symfonicznymi. Aktywnie wspierał liczne instytucje popularyzujące muzykę klasyczną. W roku 1938 musiał zaprzestać pracy pedagogicznej ze względu na ustawy rasowe, a w latach 1943-1945 ukrywał się w Fossombrone i w Asyżu. Po wojnie powrócił do nauczania^[1].

Główne dzieła[edytuj | edytuj kod]

Opery[edytuj | edytuj kod]

Astrea, 1903
Juturna, 1912

Muzyka symfoniczna[edytuj | edytuj kod]

Preludio sinfonico, 1896
Andante e allegro con fuoco per pianoforte e orchestra, 1900
Due poemi per canto e grande orchestra, 1907
La tentazione di Gesù, 1909
Impressioni sinfoniche da Napoleone, 1949

Kameralistyka[edytuj | edytuj kod]

Fantasia Sonata na skrzypce i fortepian, 1893
Romanza na fortepian i wiolonczelę, 1894
Pagine d'album na skrzypce i fortepian, 1895
Andante appassionato na skrzypce i fortepian, 1896
Sonata na fortepian i wiolonczelę, 1898
Quintette na fortepian i instrumenty smyczkowe, 1917
Ansietà na skrzypce i fortepian, 1932
Allegretto scherzoso na fortepian i wiolonczelę, 1932

Muzyka fortepianowa[edytuj | edytuj kod]

Allegro, Melodia, Presto, 1892
Preludio, Mestizia, Valse-Impromptu, Intermezzo, Studio, Finale, 1892-93
Sonatina, 1895
Sonata, 1895-99
Quattro Fantasie, 1896
L'enfant s'amuse; Imago ... e Solitudo, 1933
Tema con variazioni, 1941
Corale variato, 1942

Muzyka wokalna na głos i fortepian[edytuj | edytuj kod]

Cinque canti do tekstu Giuseppe Lippariniego, 1900
Tre Canzoni del Decameron do tekstu Giovanniego Boccaccia, 1901
Nebbia do tekstu Giovanniego Pascolego, 1906
Passa la nave mia do tekstu Giosuè Carducciego, na podstawie wiersza Heinricha Heinego, 1906
Vere novo do tekstu Giosuè Carducciego, 1906
Il sogno della vergine do tekstu Giovanniego Pascolego, 1913
Le Lis do tekstu Alphonse’a de Lamartine’a, 1916
Triste canto do tekstu Enrica Panzacchiego, 1933
Tre canti do tekstów Gabriele D’Annunzia i Giosuè Carducciego, 1945

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Fano Vitale, « Maestro compositore a pieni voti e con lode ». Vita e opere di Guido Alberto Fano, [w:] “Martini” docet. Atti delle giornate di studio, Conservatorio di musica “Giovan Battista Martini”, Bologna 2007, s. 67–85.

[Fano-1] Fano Vitale, « Maestro compositore a pieni voti e con lode ». Vita e opere di Guido Alberto Fano, [w:] “Martini” docet. Atti delle giornate di studio, Conservatorio di musica “Giovan Battista Martini”, Bologna 2007, s. 67–85.

[1]