Gwizdacz żółty
| Eopsaltria australis | |||
| (Shaw, 1790) | |||
_(20937595303).jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
gwizdacz żółty | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Gwizdacz żółty[3] (Eopsaltria australis) – gatunek małego ptaka z rodziny skalinkowatych (Petroicidae), zamieszkujący wschodnią Australię. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd
Mały ptak o szarym grzbiecie i główce oraz żółtym podbrzuszu. Dziób czarny, z haczykowato zagiętą końcówką[4].
- Rozmiary
długość ciała 15–17 cm[5].
- Masa ciała
samce 18–28 g, samice 15–24 g[6].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Żyje w lasach i parkach wschodniej Australii[5].
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono dwa podgatunki E. australis[1][3][7]:
- E. a. chrysorrhos Gould, 1869 – gwizdacz żółtorzytny – Australia północno-wschodnia do wschodniej
- E. a. australis (Shaw, 1790) – gwizdacz żółty – Australia wschodnia do południowo-wschodniej
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Żywi się owadami, pająkami i innymi stawonogami. Łowi je głównie na ziemi i rzuca się na nie z niskiej żerdzi. Zwykle żeruje samotnie, czasem w parach lub w małych grupach rodzinnych[8].
Wyprowadza do 3 lęgów w sezonie. W zniesieniu zwykle 2–3 jaja. Budową gniazda i wysiadywaniem jaj zajmuje się samica; karmieniem piskląt – oboje rodzice, czasem pomagają im też inne ptaki. Młode są w pełni opierzone po około 12 dniach[8].
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje gwizdacza żółtego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako często pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Eastern Yellow Robin (Eopsaltria australis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ a b c Eopsaltria australis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Eopsaltriinae Mathews, 1946 - gwizdacze (wersja: 2020-05-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-16].
- ↑ Gwizdacz żółty. Media Nauka. [dostęp 2020-11-21]. (pol.).
- ↑ a b Rowland i Birds of Australia 1998 ↓, s. 45.
- ↑ W. Boles: Family Petroicidae (Australasian Robins). W: J. del Hoyo, A. Elliott, D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Barcelona: Lynx Edicions, 2007, s. 474. ISBN 84-96553-42-6. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Australasian robins, rockfowl, rockjumpers, Rail-babbler. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-16]. (ang.).
- ↑ a b Eastern Yellow Robin. [w:] Birds in Backyards [on-line]. BirdLife Australia. [dostęp 2021-02-16]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Rowland: Green Guide - Birds of Australia. New Holland Publisher (Australia) Pty Ltd, 1998. ISBN 1-86436-343-6. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).