HMS Astute (2007)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Wodowanie |
8 czerwca 2007 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
27 sierpnia 2010 roku |
| Los okrętu |
w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
97 metrów |
| Szerokość |
11,3 metra |
| Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
| Materiał kadłuba |
stal Q1N |
| Napęd | |
| reaktor PWR2 Rolls-Royce 2 turbiny Alstom z jednym wałem Pędnik strumieniowy | |
| Sensory | |
| • sonary: Tompson Marconi 2076 • radar: nawigacyjny, pasmo I | |
| Uzbrojenie | |
| 38 jednostek: • Tomahawk SLCM • Sub Harpoon • torpedy Spearfish • miny (w miejsce torped) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
torpedowe 6 x 533 mm |
| Załoga |
98 osób |
HMS Astute (S119) – brytyjski wielozadaniowy okręt podwodny z napędem jądrowym typu Astute, który wszedł do służby w Royal Navy 27 sierpnia 2010 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy okręt typu Astute został zamówiony w stoczni BAE Systems Submarine Solutions 17 marca 1997 roku. Rozpoczęcie budowy miało miejsce 31 stycznia 2001 roku. Wodowanie nastąpiło 8 czerwca 2007 roku[1], wejście do służby 27 sierpnia 2010 roku[2].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Kadłub[edytuj | edytuj kod]
Konstrukcja okrętu jest dwukadłubowa, gdzie kadłub sztywny (ciśnieniowy) ma średnicę 10,7 m. Kadłub wykonano ze stali o podwyższonej plastyczności NQ-1 i 100 HLES o grubości do 177,8 mm[3]. Szacuje się, że dzięki zastosowanym materiałom, okręt może zanurzyć się na bezpieczną głębokość ok. 600 metrów. Przy budowie okrętu priorytetem było jego jak największe wyciszenie, dlatego wszystkie urządzenia siłowni umieszczono w specjalnych kontenerach zamocowanych na antywibracyjnych fundamentach. Dodatkowo udoskonalono system chłodzenia reaktora, gdzie zastosowano naturalną cyrkulację wody, a pompy włączane są jedynie przy poruszaniu się z dużą prędkością[3].
Kadłub okrętu na zewnątrz pokryty jest powłoką anechoiczną trzeciej generacji wykonaną z płytek sztucznego kauczuku, służącą do pochłaniania i rozpraszania impulsów dźwiękowych sonarów aktywnych[4].
Średnica kadłuba jest większa niż na wcześniejszych okrętach podwodnych typu Trafalgar, dzięki czemu udało się zwiększyć zapas przewożonego uzbrojenia o 50 %. Dzięki większej ilości miejsca poprawie uległy także warunki bytowe załogi i np. każdy marynarz otrzymał swoją koję. Napęd powierzchni sterowych zamontowano poza kadłubem sztywnym, dzięki czemu zwiększono ogólną wytrzymałość kadłuba[5].
Napęd[edytuj | edytuj kod]
Głównym elementem systemu napędowego jest reaktor wodny, ciśnieniowy drugiej generacji PWR-2 wyprodukowany przez firmę Rolls-Royce. Paliwem jest wzbogacony tlenek uranu, lub jego mieszanka z tlenkiem plutonu[4]. Żywotność rdzenia reaktora określono na 25 do 30 lat. Reaktor produkuje gorącą wodę pod dużym ciśnieniem, która kierowana jest do wytwornicy pary, gdzie oddaje ciepło wodzie pod niższym ciśnieniem, która zamienia się w parę suchą nasyconą. Para trafia następnie do zespołu dwóch turbin parowych GEC Alstom o łącznej mocy 30 000 kW (40 231 KM). Turbiny poprzez przekładnię redukcyjną napędzają jeden krótki wał zakończony pędnikiem wodnoodrzutowym (pump-jet)[4].
Służba[edytuj | edytuj kod]
22 października 2010 roku okręt wszedł na mieliznę u wybrzeży wyspy Skye w Szkocji. 26 listopada dowódcę okrętu usunięto ze stanowiska w związku z wypadkiem i powierzono mu inną funkcję w marynarce brytyjskiej[6].
8 marca 2011 roku na HMS Astute padły strzały. Jedna osoba zginęła, inna została ciężko ranna. Jednego mężczyznę zatrzymano. Incydent nastąpił, gdy okręt znajdował się w porcie Southampton[7].
14 listopada 2011 roku Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii poinformowało o udanym odpaleniu z pokładu HMS Astute pocisku manewrującego UGM-109 Tomahawk[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ LEARNING FROM EXPERIENCE ↓, s. 72.
- ↑ Okręty podwodne typu Astute ↓, s. 82.
- ↑ a b Okręty podwodne typu Astute ↓, s. 80.
- ↑ a b c Okręty podwodne typu Astute ↓, s. 81.
- ↑ Trudne narodziny. Okręty podwodne typu Astute ↓, s. 16.
- ↑ British naval chief reassigned after submarine grounded. Space War. [dostęp 2010-12-04]. (ang.).
- ↑ Strzały na atomowym okręcie podwodnym - są ofiary. wp.pl. [dostęp 2011-IV-08]. (pol.).
- ↑ HMS Astute pierwszy raz wystrzelił UGM-109 TLAM. SSBN.pl. [dostęp 2011-XI-15]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Grotnik. Trudne narodziny. Okręty podwodne typu Astute. „Morza, Statki i Okręty”. 9 2013, s. 12-18, wrzesień 2013. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- Sławomir Lipiecki. Okręty podwodne typu Astute. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 1/2022, s. 76-85, 2022. Magnum-X. ISSN 1230-1655.
- Jane’s Fighting Ships 2009 – 2010. Jane’s Information Group. ISBN 0-7106-2888-9.
- LEARNING FROM EXPERIENCE. rand org. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).