HSK Michel

HSK Michel
	Historia
Stocznia	Kaiserliche Werft Danzig, Gdańsk
Wodowanie	kwiecień 1939
	Kriegsmarine
Wejście do służby	7 września 1941
Zatopiony	17 października 1943 przez amerykański okręt podwodny USS „Tarpon” na wschód od Jokohamy
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	10 900 ton (4,740 GRT)
Długość	132 m
Szerokość	16,8 m
Zanurzenie	7,4 m
	Napęd
	2 MAN 8-cylindrów Diesel, jedna śruba, 6650 SHP (4.889 MW)
Prędkość	16 węzłów
Zasięg	34 000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów
	Uzbrojenie
	(1939) 6 × 15cm L/45 C13,; 1 x 10,5 cm L/45,; 2 x 3,7 cm,; 4 x 2 cm,; 6 x 533 mm wyrzutnie torpedowe (2 podwójne powyżej linii wodnej, 2 pojedyncze poniżej linii wodnej); + mała łódź torpedowa LS 4 „Esua”
	Wyposażenie lotnicze
	2 Arado Ar 196 A-2
Załoga	395 (18 oficerów), 5 oficerów dla pryzów

HSK Michael (HSK9, „Schiff 28”) – niemiecki krążownik pomocniczy (rajder) Kriegsmarine okresu II wojny światowej. Royal Navy nadała mu oznaczenie Raider G.

Budowany w Gdańsku dla linii Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe SA jako „Bielsko” został po wybuchu wojny skonfiskowany przez Kriegsmarine. Początkowo przebudowany na statek szpitalny „Bonn”, w 1941 został uzbrojony w działa przeniesione z krążownika pomocniczego „Widder”. Podczas pierwszej próby wyjścia na Atlantyk wszedł na mieliznę w pobliżu Ostendy. Podczas przechodzenia kanału La Manche był bezskutecznie atakowany przez brytyjskie kutry torpedowe.

Działania rajderskie[edytuj | edytuj kod]

„Michel” odbył dwie misje rajderskie. Pierwsza trwała od marca 1942 do marca 1943. W tym czasie działał w rejonie południowym Oceanu Atlantyckiego i na Oceanie Indyjskim, zatapiając 15 statków o łącznym tonażu 99 000 BRT. W czasie tej misji 1 maja 1942 zaatakował brytyjski frachtowiec „Menelaus”, któremu jako jedynemu spośród zaatakowanych statków udało się uciec i zaalarmować Royal Navy, jednak poszukiwania rajdera zakończyły się niepowodzeniem. Po zakończonej misji przypłynął do Japonii.

W drugą misję wyszedł 21 maja 1943 z Jokohamy. Misja trwała 5 miesięcy, w czasie których „Michel” krążył po Pacyfiku u wybrzeży Australii i Ameryki Południowej, zatapiając 3 statki o łącznym tonażu ok. 27 000 BRT. 17 października 1943 został storpedowany przez amerykański okręt podwodny USS „Tarpon” w odległości 50 mil od wybrzeży Japonii. „Michel” zatonął wraz z 290 członkami załogi, w tym z dowódcą – kmdrem rez. G. Gumprichem. 116 członków załogi dotarło po kilku dniach do brzegu.

Zatopienia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wyprawa:

1942-04-19 „Patella” 7 468 BRT
1942-04-22 „Connecticut” 8 684 BRT
1942-05-20 „Kattegat” 4 245 BRT
1942-06-07 „George Clymer” 7 176 BRT
1942-06-11 „Lylepark” 5 186 BRT
1942-07-15 „Gloucester Castle” 8 006 BRT
1942-07-16 „William F Humphrey” 7 893 BRT
1942-07-17 „Aramis” 7 984 BRT
1942-08-14 „Arabistan” 5 874 BRT
1942-09-10 MS „American Leader” 6 778 BRT
1942-09-11 „Empire Dawn” 7 241 BRT
1942-11-02 „Reynolds” 5 113 BRT
1942-11-29 „Sawokla” 5 882 BRT
1942-12-08 „Eugenie Livanos” 4 816 BRT
1943-01-02 „Empire March” 7 040 BRT

Druga wyprawa:

1943-06-15 „Høegh Silverdawn” 7 715 BRT
1943-06-17 „Ferncastle” 9 940 BRT
1943-09-11 „India” 9 977 BRT