Hagar (poemat)
Hagar – poemat Jana Kasprowicza[1] pochodzący z cyklu Z motywów biblijnych. Utwór oparty jest na motywach biblijnej Księgi Rodzaju. Bohaterką poematu jest Hagar[2], nałożnica Abrahama i matka Izmaela, wygnana na pustynię na żądanie żony Abrahama, Sary. Poemat jest napisany oryginalną nierównowersową strofą ośmiowersową, rymowaną abcabcca. Wersy są ośmiozgłoskowe i jedenastozgłoskowe, jak też dwuzgłoskowe i trójzgłoskowe.
- Czemu, samumie, tak wiejesz?
- Czemu, ty słońce, tak świecisz,
- Ogniste?
- Z każdym oddechem w łono żar mi lejesz;
- Każdym promykiem ogień w wnętrzu niecisz,
- A oczy moje ćmą zachodzą, mgliste,
- Choć w okół światło rzęsiste
- Siejesz.
Na kunsztowność stroficznej budowy poematu zwrócił uwagę Julian Krzyżanowski[3]. O pracy nad wydaniem poematu Kasprowicz pisał w jednym ze swoich listów[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kasprowicz Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-07].
- ↑ Hagar, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-04-07] (ang.).
- ↑ Julian Krzyżanowski: Jan Kasprowicz - poeta myśli. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
- ↑ Tadeusz Kilulski, Zofia Sypulanka: Wrocławska korespondencja Jana Kasprowicza. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
