Hamatina

Hamatina
Park, 2011
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	motyle
Podrząd	Glossata
Nadrodzina	Gelechioidea
Rodzina	Lecithoceridae
Podrodzina	Lecithocerinae
Rodzaj	Hamatina
Typ nomenklatoryczny
Lecithocera hemitoma Diakonoff, 1954

Hamatina – rodzaj motyli z rodziny Lecithoceridae i podrodziny Lecithocerinae. Występuje endemicznie na Nowej Gwinei. Obejmuje 6 opisanych gatunków.

Morfologia

Motyle te osiągają od 5,5 do 10 mm długości przedniego skrzydła. Głowa i tułów z wierzchu porośnięte są łuskami szarawobiałymi lub brązowawobiałymi. W budowie głaszczków wargowych zaznacza się silny dymorfizm płciowy. U samca są one wyspecjalizowane, drugi ich człon ma po stronie brzuszno-wierzchołkowej kępkę chropowatych łusek, trzeci zaś człon jest nie krótszy od poprzedniego, gruby i kolistym łukiem odgięty ku tyłowi, sięgając aż poza ciemię. U samicy trzeci człon jest wykształcony zwyczajnie, smukły ze spiczastym wierzchołkiem. Budowa głaszczków odróżnia ten rodzaj od Pectinimura i Neopectinimura.

Przednie skrzydło może być wydłużone do stosunkowo szerokiego, ubarwione głównie w odcieniach szarości i beżu z dobrze zaznaczonymi plamkami dyskalnymi. Jego użyłkowanie odznacza się pierwszą żyłką radialną (R₁) biorącą początek przed środkiem komórki, trzecią żyłką radialną (R₃) wolną, żyłkami radialnymi czwartą i piątą mającymi wspólny trzon (R₄₊₅) na odcinku przekraczającym połowę ich długości, wierzchołkiem piątej żyłki radialnej (R₅) osiągającym brzeg skrzydła, pierwszą żyłką medialną (M₁) biegnącą blisko trzonu żyłek radialnych trzeciej, czwartej i piątej (R₃₊₄₊₅), drugą żyłką medialną zbliżoną do nasady trzeciej żyłki medialnej, żyłkami kubitalnymi przednimi pierwszą (CuA₁) i drugą (CuA₂) z krótkim trzonkiem oraz dobrze rozwiniętą żyłką analną. Skrzydło tylne jest nie węższe niż przednie, jasno ubarwione, o skośnej krawędzi zewnętrznej. Jego użyłkowanie cechuje się brakiem drugiej żyłki medialnej (M₂) oraz wspólnym trzonem trzeciej żyłki medialnej i pierwszej żyłki kubitalnej przedniej (M₃+CuA₁), podobnie jak u rodzaju Sarisophora, a przeciwnie do rodzaju Onnuria. Ponadto druga żyłka kubitalna przednia (CuA₂) wyrasta za środkiem otwartej komórki, a pierwsza żyłka medialna (M₁) ma tylko krótki odcinek wspólny z sektorem radialnym (Rs) lub jest od niego całkiem uwolniona. Odnóża tylnej pary mają na całej powierzchni goleni szorstkie łuski.

Odwłok pozbawiony jest pólek kolców na tergitach. Samiec ma genitalia z dobrze wykształconą i nie zgiętą kątowo rozpórką kostalną łączącą oskórek z walwą o wydłużonym kukulusie. Pośrodku brzusznego brzegu walwy, podobnie jak u rodzajów Pectinimura, Neopectinimura i Onnuria, wyrasta grzebykowata płytka. Budowa edeagusa jest w obrębie rodzaju zmienna, może on być gruby lub smukły, wyposażony w jeden lub więcej cierni.

Rozprzestrzenienie

Rodzaj ten jest endemitem Nowej Gwinei na północy krainy australijskiej. Znany jest zarówno z Papui-Nowej Gwinei, jak i indonezyjskiej Papui.

Taksonomia

Rodzaj ten wprowadzony został w 2011 roku przez Park Kyuteka w drugiej części rewizji nowogwinejskich Lecithoceridae. Gatunkiem typowym wyznaczył on opisanego w 1954 roku przez Aleksieja Diakonowa Lecithocera hemitoma. Nazwa rodzajowa pochodzi od łacińskiego hamatus oznaczającego hakowaty i odnosi się do kształtu głaszczków wargowych. Jako przypuszczalnie pokrewne wskazano rodzaje Pectinimura, Neopectinimura i Onnuria.

Do rodzaju tego zalicza się 6 opisanych gatunków:

• Hamatina hemitoma (Diakonoff, 1954)
• Hamatina diakonoffi Park, 2011
• Hamatina iriana Park, 2011
• Hamatina jembatana Park, 2011
• Hamatina nabangae Park, 2011
• Hamatina robdevosi Park, 2011