Harpalus
Harpalus | |
Latreille, 1802 | |
Harpalus honestus | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Podplemię | |
Rodzaj |
Harpalus |
Harpalus – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych, podrodziny Harpalinae i pleminia Harpalini. W języku polskim chrząszcze z tego rodzaju określane są nazwą dzier[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Większość gatunków to chrząszcze średnich rozmiarów, często metalicznie ubarwione. Jeden szczeciowy punkt nadoczny. Przedplecze o tylnych kątach bez szczecinki. Pokrywy z kompletnym obrzeżeniem krawędzi podstawowej. Policzki bez wyżłobień czułkowych[2].
Larwy dzierów mają dobrze rozwinięte przyoczka, czteroczłonowe czułki i szew epikranialny na głowie. Ich masywne żuwaczki pozbawione są wcięcia przed retynakulum i często mają 1-2 ząbki w części dystalnej. Żuwka wewnętrzna jest u nich dobrze rozwinięta, a wewnętrzne ramię pieńka ma postać guzka. Wszystkie stopy mają parę pazurków, z których wewnętrzny jest bardzo mały. Przysadki odwłokowe są dłuższe od dziewiątego segmentu odwłoka[3].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Wiele gatunków przyjmuje częściowo lub preferuje pokarm roślinny, co najmniej jako imagines[2].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej. Do fauny europejskiej należy około 100 gatunków[4]. W Polsce występuje 40 gatunków z 4 podrodzajów[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj opisał w 1802 roku Pierre André Latreille. Gatunkiem typowym jest Carabus proteus Paykull, 1790 (Carabus affinis Schrank, 1781), czyli obecny Harpalus (Harpalus) affinis[6][4].
Do rodzaju tego zalicza się ponad 430 opisanych gatunków. Podzielony jest na 11 podrodzajów[6]:
- Baeticoharpalus Serrano et Lencina, 2008
- Cephalophonus Ganglbauer, 1891
- Cryptophonus Brandmayr et Zetto Brandmayr, 1982
- Glanodes Casey, 1914
- Harpalus sensu stricto
- Loboharpalus Schauberger, 1932
- Opadius Casey, 1914
- Plectralidus Casey, 1914
- Pseudoophonus Motschulsky, 1844
- Semiophonus Schauberger, 1933
- Zangoharpalus Huang, 1998
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000, s. 144.
- ↑ a b Jürgen Trautner, Kartin Geigenmüller: Tiger Beetles, Ground Beetles. Ilustrated Key to the Cicindellidae and Carabidae of Europe. Josef Margraf, 1987.
- ↑ Kirill V. Makarov. A key to the genera of the Ground-beetle larvae (Coleoptera, Carabidae) of the Paleartic region. „Boll. Mus. reg. Sci. nat. Torino”. 12 (1), s. 221–254, 1994.
- ↑ a b Harpalus na Fauna Europaea. [dostęp 2014-02-14].
- ↑ Mieczysław Stachowiak: Przegląd systematyczny biegaczowatych Polski (Coleoptera, Carabidae) – wersja skrócona. 25 stycznia 2008. [dostęp 2014-02-15].
- ↑ a b Harpalus w Carabidae of the World. [dostęp 2014-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-20)].