Haus Belvedere
50°56′49″N 6°52′17″E/50,946944 6,871389 Haus Belvedere, 2007 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Belvederestr. 147 |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Kolonii  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
Położenie na mapie Nadrenii Północnej-Westfalii  | |
| 50°56′49″N 6°52′17″E/50,946944 6,871389
| |
| Strona internetowa | |
Haus Belvedere (także: stacja kolejowa Belvedere; niem. Haus Belvedere lub niem. Bahnhof Belvedere) – dawny budynek dworca na stacji kolejowej w Müngersdorf, otwarty 2 sierpnia 1839 roku; położony jest w dzisiejszej dzielnicy Kolonii, jest najstarszym zachowanym budynkiem dworcowym w Niemczech[1][2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budynek dworca kolejowego[edytuj | edytuj kod]
Stacja kolejowa znajdowała się na pierwszej na świecie międzynarodowej linii kolejowej z Kolonii do Akwizgranu i Antwerpii. Budowę dworca ukończono w 1839 roku, należał do Rheinische Eisenbahngesellschaft. Znajduje się na wzgórzu w niewielkiej odległości od linii kolejowej z widokiem na Kolonię. W budynku dworca mieściła się też restauracja dla gości wycieczek z Kolonii[3].
2 sierpnia 1839 roku odbyła się uroczysta inauguracja trasy z Kolonii do Müngersdorfu, w której uczestniczyli zaproszeni goście specjalnej wycieczki kolejowej. Przy stacji kolejowej Müngersdorf „powstał ogród i wybudowano niewielki, ale okazały budynek dworca, który prowadzi także restaurację”. Od 16 sierpnia 1839 roku w poniedziałki, środy, piątki i niedziele pomiędzy Kolonią a Muengersdorfem, kursowało sześć par pociągów, a w niedziele dodatkowo wieczornym kursem przyjeżdżała wycieczka z Müngersdorf[4].
Sprzedaż biletów kolejowych nie rozwijała się jednak zgodnie z oczekiwaniami inwestorów. Dlatego budynek został wycofany z użytku w XIX wieku. W 1892 roku przeszedł w posiadanie miasta i był wykorzystywany jako budynek mieszkalny.
Budynek mieszkalny[edytuj | edytuj kod]
Od 1935 roku do 1943 roku mieszkała tam Klara Stoffels. Jej mąż Fritz Stoffels został aresztowany w 1939 roku i za dystrybucję publikacji biblijnych skazany na trzy lata więzienia. W kwietniu 1943 roku zostali aresztowani za produkcję i dystrybucję publikacji biblijnych w okresie zakazu działalności i prześladowań Świadków Jehowy w III Rzeszy (współpracowali z Juliusem Engelhardtem). W sierpniu 1944 roku wykonano na nich wyrok kary śmierci. 20 stycznia 2007 roku przy budynku umieszczono ich stolpersteiny[5].
Od lat 50. XX w. mieszkało tam i pracowało dwóch artystów. Od 1980 roku budynek i cześć parku jest zabytkiem umieszczonym pod nrem 268.
Od 2010 roku budynek nie jest użytkowany i nadaje się do remontu. W grudniu 2010 roku Förderkreis Station Belvedere e. V., zorganizował fundusze na jego remont. 23 czerwca 2015 roku Rada Miasta Kolonii jednogłośnie głosowała za jego renowacją. Miasto przekazało dzierżawę budynku fundacji i wsparł koszty remontu i rozbudowy. 29 października 2018 roku fundacja za swój wkład w zachowanie budynku otrzymała srebrny tytuł Deutscher Preis für Denkmalschutz 2018[6][7][8][9]. Haus Belvedere jest częścią sieci Via Industrialis w Kolonii[10].
Budynek został prawdopodobnie zaprojektowany przez architekta miejskiego Johanna Petera Weyera lub w opinii Waltera Buschmanna – przez architekta miejskiego Matthiasa Bierchera. Dwupiętrowy budynek, zbudowany w klasycystycznym stylu wiejskiego domu, jest najstarszym zachowanym budynkiem dworcowym w krajach niemieckojęzycznych i jednym z niewielu budynków szkoły Schinkela w Nadrenii. Murowany budynek z wysokimi oknami położony jest bokiem od linii kolejowej przy Belvederestrasse, nazwana od nazwy dworca. Środkowa część fasady od strony ulicy posiada balkon wsparty na wolutach. Od strony ogrodu znajduje się ogród tarasowy pozostałość po ogrodzie zimowym.
Park[edytuj | edytuj kod]
W roku 1991 nieruchomość należąca została objęta ochroną jako element chronionego obszaru krajobrazowego. W parku znajduje się siedem 150-letnich platanów klonolistnych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alexander Kierdorf (Hrsg.), Köln. Ein Architekturführer. Architectural Guide to Cologne, Berlin: Reimer, 1999, ISBN 3-496-01181-5 (niem.).
- Förderkreis Bahnhof Belvedere (Hrsg.), Bahnhof Belvedere - eine neue Zukunft für Deutschlands ältestes Stationsgebäude, Köln: Informationsflyer. Förderkreis Bahnhof Belvedere e. V. (niem.).
- Endstation Belvedere?, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 10 września 2011, s. 49 (niem.).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Veranstaltungskalender der Stadt Köln, Bahnhof Belvedere [online], stadt-koeln.de [zarchiwizowane z adresu 2018-11-04] (niem.).
- ↑ Walter Buschmann, Alexander Kierdorf, Köln Bahnhof Belvedere, Rheinische Industriekultur e. V. (niem.).
- ↑ Allgemeines Organ für Handel und Gewerbe, Köln 1839, s. 95 (niem.).
- ↑ Allgemeines Organ für Handel und Gewerbe, Köln 1839, s. 432 (niem.).
- ↑ NS-Dokumentationszentrum Köln: Stolpersteine für Zeugen Jehovas in Köln [online], museenkoeln.de [dostęp 2020-05-14] (niem.).
- ↑ Sanierungsbeschluss der Stadt Köln von 2015 [online], bahnof-belvedere.de (niem.).
- ↑ Deutsches Nationalkomitee für Denkmalschutz (Hg.), Deutscher Preis für Denkmalschutz 2018, Berlin 2018, 18f (niem.).
- ↑ Preisträger 2018 auf der Homepage des Deutschen Nationalkomitees für Denkmalschutz [online], 3 listopada 2018 (niem.).
- ↑ Lövenich im Brennpunkt e.V. – Magazin [online], 21 grudnia 2015, s. 20 [dostęp 2020-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-08] (niem.).
- ↑ Via Industrialis. Belvedere [online], viaindustrialis.de (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Offizielle Webseite des Förderkreises Bahnhof Belvedere e.V. [online], bahnhof-belvedere.de (niem.).
- Bahnhof Belvedere [online], rheinische-industriekultur.de (niem.).