Heksafluororutenian ksenonu
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny |
XeRuF6 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
346,35 g/mol | ||||||||||||
| |||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||
Podobne związki |
Heksafluororutenian ksenonu, XeRuF
6 – nieorganiczny związek chemiczny ksenonu i rutenu z fluorem.
Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
Jest to jeden z pierwszych otrzymanych związków chemicznych ksenonu. W oparciu o syntezę heksafluoroplatynianu ksenonu[1] Bartlett przeprowadził również reakcję z fluorkiem rutenu(VI)[2][3] otrzymując przypuszczalnie związek o składzie XeRuF
6[3].
- Xe + RuF
6 → XeRuF
6
Jest to jeden z nielicznych przypadków, w których ksenon ulega bezpośredniemu utlenieniu za pomocą heksafluorku metalu[4]. W podobnej reakcji udało się otrzymać także XeRhF
6[5]. Inna metoda syntezy, polegająca na przeprowadzeniu reakcji difluorku ksenonu z fluorkiem rutenu(V) w roztworze pentafluorku bromu prowadzi do [XeF]+
[RuF
6]−
[3][6][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ N. Bartlett. Xenon hexafluoroplatinate(V) Xe+
[PtF
6]−
. „Proceedings of the Chemical Society”. 6, s. 218, 1962. DOI: 10.1039/PS9620000197. - ↑ C.L. Chernick i inni, Fluorine Compounds of Xenon and Radon, „Science”, 3537, 138, 1962, s. 136–138, DOI: 10.1126/science.138.3537.136 .
- ↑ a b c Hans-Georg Horn, Hiltrud Hein, Karl-Christian Buschbeck, Walter Lippert, Adolf Slawisch: Gmelins Handbuch der anorganischen Chemie. T. 1: Edelgasverbindungen. Berlin, Heidelberg: Springer-Verlag, 1970, s. 79–81. DOI: 10.1007/978-3-662-11600-5. ISBN 978-3-662-11601-2.
- ↑ Farhad Tamadon, Stefan Seidel, Konrad Seppelt. Reactions of Xenon with Iridiumand Osmiumhexafluoride. „Acta Chimica Slovenica”. 60, s. 491–494, 2013. ISSN 1318-0207.
- ↑ H.H. Hyman: Noble Gas Compounds. Chicago: Chicago University Press, 1963, s. 23–30.
- ↑ F.O. Sladky, P.A. Bulliner, Neil Bartlett. Xenon difluoride as a fluoride ion donor. Evidence for the salts [Xe
2F
3]+
[MF
6]−
, [XeF]+
[MF
6]−
and [XeF]+
[M
2F
11]−
. „Journal of the Chemical Society A: Inorganic, Physical, Theoretical”, s. 2179–2188, 1969. DOI: 10.1039/J19690002179. - ↑ Neil Bartlett: The Oxidation of Oxygen and Related Chemistry: Selected Papers of Neil Bartlett. Singapur: 2001, s. 238. ISBN 981-02-2775-2.