Helen Ollendorff-Curth
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Helen Ollendorff-Curth (ur. 28 lutego 1899 we Wrocławiu, zm. 17 czerwca 1982) – amerykańska dermatolożka niemieckiego pochodzenia, pionierka badań genodermatoz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 28 lutego 1899 r.[1] we Wrocławiu[2], w zamożnej rodzinie tamtejszych Żydów. Wcześnie straciła ojca; dorastała pod okiem matki, Pauli Ollendorff, działaczki społeczności żydowskiej i działaczki na rzecz kobiet. Od młodości zamierzała poświęcić się karierze lekarskiej; studiowała na uniwersytetach we uniwersytetach we Wrocławiu, Fryburgu i Monachium, uzyskując dyplom w 1923 r.[3], a następnie doktorat[4], w którym m.in. wprowadziła próbę Ollendorff, w ramach której wykazała, że zmiany w kile drugiego stadium są wyjątkowo wrażliwe na dotyk[2]. Za tę pracę otrzymała wyróżnienie i nagrodę pieniężną, ale z powodu galopującej inflacji za zdobyte pieniądze kupiła jedną gruszkę[1].
W 1924 r. osiadła w Berlinie, gdzie podjęła karierę akademicką pod okiem prof. Abrahama Buschke. W tym okresie opisała m.in. zespół Buschkego-Ollendorff. Na berlińskim uniwersytecie poznała lekarza Rudolfa Wilhelma Curtha[3], z którym wzięła ślub 31 grudnia 1927 r.[3]. Świadkami ślubu byli Buschke i jego żona. Młoda para miesiąc miodowy spędziła w Paryżu, na stażu u chirurżki plastycznej Susanne Nöel. W następnych latach mierzyła się z brakiem możliwości pracy, które wynikały z braku ofert dla kobiet. Chociaż to Ollendorff-Curth była Żydówką, a jej mąż pochodził[1] z luterańskiej[5] rodziny rybackiej, to właśnie on znał jidysz i służył żonie za tłumacza z tego języka[1].
W związku z narastającym w Niemczech antysemityzmem wyemigrowała w 1931 r. do Stanów Zjednoczonych, gdzie wraz z mężem, osiadła w Nowym Jorku i związała się na wiele lat z Columbia University[3]. Wybór miejsca zamieszkania i pracy był związany z faktem, iż Buschke znał osobiście J. Gardnera Hopkinsa, kierownika kliniki dermatologii tej uczelni. W USA zanglicyzowała swoje imię Helene do formy Helen[5]. Początkowo pracowała w ośrodku, w którym badano zatrzymane prostytutki pod kątem chorób wenerycznych, a następnie w firmie farmaceutycznej Carter Products (Wallace Labs) w New Brunswick. Ostatecznie otwarła praktykę wraz z mężem przy 84. ulicy. Równocześnie pracowała naukowo na Columbia University. W ramach swoich badań zajmowała się zagadnieniem rogowacenia ciemnego, a jej publikacje na ten temat zyskały szerokie uznanie[1]. Również kryteria diagnozy pareneoplastycznych rogowaceń ciemnych są nazwane kryteriami Curth[2].
Kolejnym polem jej zainteresowań były zaburzenia keratynizacji[1]. W 1954 r. nawiązała współpracę z Madge Macklin i wraz z nią opisała bardzo rzadki typ genodermatozowej rybiej łuski jeżastej[3] (ichthyosis Curth-Macklin)[5]. W 1965 r. prowadziła gościnne wykłady w Heidelbergu. Kontynuowała pracę również do ukończenia 70 lat, kiedy wraz z mężem przeszła na emeryturę. Na emeryturze zajmowała się m.in. tłumaczeniem niemieckich podręczników na angielski[1]. W ostatnich latach życia chorowała na chorobę Alzheimera[3]. Zmarła 17 czerwca 1982 r., a jej mózg został przekazany Uniwersytetowi Columbia[1] w celu prowadzenia badań nad tą chorobą[3].
Miała jedno dziecko – córkę Elisabeth (ur. 1929 r.)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Walter H C Burgdorf, Albrecht Scholz, Helen Ollendorff Curth and William Curth: from Breslau and Berlin to Bar Harbor, „Journal of the American Academy of Dermatology”, 51 (1), 2004, s. 84–89, DOI: 10.1016/j.jaad.2003.12.035, ISSN 1097-6787 [dostęp 2023-03-02] (ang.).
- ↑ a b c Eanas Bader, Alexa R. Shipman, The women behind the names: Dermatology eponyms named after women, „International Journal of Women's Dermatology”, 1 (3), 2015, s. 157-160, DOI: 10.1016/j.ijwd.2015.05.005, PMID: 28491981, PMCID: PMC5418882 (ang.).
- ↑ a b c d e f g Anthony K. Guzman, William D. James, Helen Ollendorff-Curth: A dermatologist’s lasting legacy, „International Journal of Women's Dermatology”, 2 (3), 2016, s. 108–112, DOI: 10.1016/j.ijwd.2016.06.002, PMID: 28492020, PMCID: PMC5418872 [dostęp 2023-03-02] (ang.).
- ↑ Collection: Helen Ollendorff Curth Collection | The Center for Jewish History ArchivesSpace [online], archives.cjh.org [dostęp 2023-03-02] (ang.).
- ↑ a b c Walter H.C. Burgdorf, Leonard J. Hoenig, A Female Pioneer—Doubly Recognized, „JAMA Dermatology”, 149 (5), 2013, s. 527, DOI: 10.1001/jamadermatol.2013.2777, ISSN 2168-6068 [dostęp 2023-03-02] (ang.).