Henri Didon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henri Didon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1840
Touvet

Data i miejsce śmierci

13 marca 1900
Tuluza

Miejsce pochówku ?
Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

dominikanie

Henri Didon (ur. 17 marca 1840 w Touvet, zm. 13 marca 1900 w Tuluzie)[1]) – kaznodzieja zakonu dominikanów, teolog, pisarz i pedagog, który sport uczynił centralnym punktem swojej metody pedagogicznej w katolickiej szkole. Twórca dewizy Citius-Altius-Fortius, którą jego przyjaciel, baron Pierre de Coubertin uczynił mottem nowożytnego ruchu olimpijskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od dzieciństwa był zapalonym sportowcem, a jako przeor klasztoru św. Alberta Wielkiego w Arcueil wraz z Pierre’em de Coubertinem zorganizował po raz pierwszy zawody sportowe w szkole prowadzonej przez Kościół, gdzie w późniejszym okresie szkoły dominikańskie były pionierami we włączaniu sportu do programów oświatowych[2]. W 1896 uczestniczył w pierwszych nowożytnych Igrzyskach Olimpijskich celebrując mszę w katedrze w Atenach, a w roku 1897 otworzył Drugi Międzynarodowy Kongres Olimpijski[3].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Discours prononcé par le R. P. Didon à la conférence Saint-François de Sales, le 17 juin 1891, à l'occasion des fêtes du centenaire de Saint-Bernard Gallica.bnf.fr
  • Influence morale des Sports athlétiques. DISCOURS PRONONCÉ AU CONGRÈS OLYMPIQUE DU HAVRE LE 29 JUILLET 1897 Gutenberg.org
  • Jésus-Christ.1891

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]