Henryk Borowik

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Borowik
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 września 1893
Piaseczna

Data śmierci

po 7 lutego 1968

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

28 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Borowik (ur. 8 września 1893 w maj. Piaseczna, zm. po 7 lutego 1968) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, w 1961 mianowany pułkownikiem przez prezydenta RP na uchodźstwie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 września 1893 w majątku Piaseczna, w ówczesnym powiecie pińskim guberni mińskiej, w rodzinie Adama i Filipiny ze Żdanowiczów[1][2][3].

W latach 1904–1913 uczył się w Szkole Realnej w Pińsku i tam zdał egzamin maturalny[4]. 1 sierpnia 1914 wstąpił do Włodzimierskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu[5]. 1 grudnia tego roku ukończył szkołę i w stopniu chorążego został przydzielony do batalionu zapasowego Litewskiego Pułku Lejbgwardii[5]. 17 kwietnia 1915 został wysłany do twierdzy Kowno, a po miesiącu do macierzystego pułku na froncie w rejonie Tomaszowa i Nowego Miasta[5]. Został awansowany na porucznika Lejbgwardii[6]. 5 kwietnia 1917 został przyjęty do I Korpusu Polskiego w Rosji i przydzielony do 2 Pułku Strzelców Polskich na stanowisko dowódcy III batalionu[5].

30 września 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana piechoty, z zaliczeniem do Rezerwy armii i przydziałem do II batalionu wartowniczego na stanowisko dowódcy[7]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 237. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 23 pułk piechoty[8]. W 1923 roku pełnił obowiązki dowódcy batalionu sztabowego 23 pp[9]. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. 3 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 8 batalionu granicznego w Stołpcach[11][5][12][13][14][15]. W grudniu 1928 roku został przeniesiony z KOP do 20 pułku piechoty w Krakowie na stanowisko dowódcy batalionu[16][5]. W kwietniu 1932 roku został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach na stanowisko dowódcy III batalionu detaszowanego w Krakowie[17][5][18]. W czerwcu 1933 został przeniesiony na stanowisko komendanta placu Nowa Wilejka[19][5]. 30 marca 1934 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V[20]. Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[21].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 jako major w stanie spoczynku został aresztowany przez Sowietów, a od 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[2]. Po odzyskaniu wolności wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i w stopniu podpułkownika pełnił stanowisko dowódcy batalionu ciężkich karabinów maszynowych 28 pułku piechoty, istniejącego na przełomie 1941/1942[22]. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych.

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1961 został mianowany pułkownikiem w korpusie oficerów piechoty[23]. Zarządzeniem Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego z dnia 7 września 1963 został powołany na członka Rady Rzeczypospolitej Polskiej[24]. Był także powoływany przez Prezydenta RP na członka Kapituły Orderu Virtuti Militari 7 marca 1962[25], 7 lutego 1968[26][27].

Henryk Borowik był żonaty, dzieci nie miał[28].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Henryk Borowik w wypełnionym własnoręcznie kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari napisał 29 marca 1934, że posiada krzyż z wybitym na lewej stronie numerem „1896”. Numer ten został na kwestionariuszu przekreślony, a obok napisany znak zapytania i numer krzyża „4896”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  2. ↑ a b Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 7. [dostęp 2017-04-05].
  3. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-10-11].
  4. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  5. ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 4.
  6. ↑ a b c d Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Боровик Генрих Адамович. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2023-01-24]. (ros.).
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919 roku, s. 2550.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 41, tu podano, że urodził się 10 września 1893 roku.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 191, 406.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 395.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 180, 349.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 120, 172.
  14. ↑ Jaskulski 2013 ↓, s. 173.
  15. ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 34.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 379.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 26, 542.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 132.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 280.
  22. ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 57.
  23. ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 2.
  24. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 września 1963 r. o powołaniu członków Rady Rzeczypospolitej Polskiej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 27, 14 września 1963. Londyn. 
  25. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1962r. o zwolnieniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 8, 25 lutego 1963. 
  26. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 lutego 1968r. o zwolnieniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 2, Nr 1 z 8 kwietnia 1968. 
  27. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 lutego 1968r. o powołaniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 3, Nr 1 z 8 kwietnia 1968. 
  28. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  29. ↑ Witkowski 1928 ↓, s. 22.
  30. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  31. ↑ Komunikat o nadaniu orderu Złotego Krzyża Zasługi. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 24, Nr 4 z 23 maja 1958. 
  32. ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
  33. ↑ M.P. z 1928 r. nr 81, poz. 127.
  34. ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Borowik&oldid=71679198”