Henryk Dudek (ur. 1878)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Dudek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1878
Rohatyn

Data śmierci

17 lipca 1954

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Lwowska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Franciszek Ksawery Dudek[a] (ur. 8 lipca 1878 w Rohatynie, zm. 17 lipca 1954) – polski inżynier, oficer, urzędnik ministerialny w II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 lipca 1878 w Rohatynie jako syn Jana i Eleonory z domu Kowalskiej[1]. Egzamin dojrzałości zdał w gimnazjum w Krakowie[1]. Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej z tytułem inżyniera[1]. Od 1906 do 1913 pracował w sferze kulturalno-oświatowej w powiecie tarnobrzeskim i w Skawinie[1]. Publikował w „Czasopiśmie Technicznym”[2].

Po wybuchu I wojny światowej został powołany do c. i k. armii w stopniu porucznika i służył przy budowie dróg na terenach serbskich, czarnogórskich, albańskich[1][3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był przydzielony jako oficer rezerwowy do 21 pułku artylerii polowej w Krakowie[6][7]. W 1934 jako porucznik rezerwy pospolitego ruszenia artylerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto[8].

Został urzędnikiem w służbie państwowej. Na początku kwietnia 1919 został mianowany przez Ministra Robót Publicznych delegatem przy Generalnym Delegacie w Krakowie[9]. Pełnił funkcję wiceministra Robót Publicznych[1][10]. Później sprawował stanowisko szefa Okręgowej Dyrekcji Robót Publicznych w Krakowie[11][12].

Był wiceprezesem Okręgowego Związku Zachodniego w Krakowie[1]. Należał do Związku Międzykomunalnego[1]. Był prezesem Związku Inżynierów Budownictwa Województwa Krakowskiego przy Towarzystwie Technicznym[1]. Sprawował funkcję ławnika miasta Krakowa[1]. Zmarł 17 lipca 1954, po długich i ciężkich cierpieniach, a trzy dni później został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim[13]. Był żonaty[13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Publikował w czasopismach „Czas”, „Głos Narodu”, „Ilustrowany Kuryer Codzienny”[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowej określony jako „Henryk Franciszek Dudek”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 154.
  2. ↑ Henryk Dudek. Kartele a rozwój fabrycznego przemysłu maszynowego w Austro-Węgrzech i w Galicyi. „Czasopismo Techniczne”, s. 149, Nr 2 z 25 kwietnia 1912. 
  3. ↑ Marian Kałuski: Polacy w Albanii. przeglad.australink.pl. s. 4. [dostęp 2015-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-25)].
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 845.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 770.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 756.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 676.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 274, 935.
  9. ↑ Mianowania przedstawicieli ministerstw przy Gen. delegacie w Krakowie. „Ilustrowany Dziennik Polski”, s. 5, Nr 60 z 1919. 
  10. ↑ Wojciech Deluga: Niepodległość. mojawyspa.co.uk. [dostęp 2015-09-27].
  11. ↑ Konkurs. „Architektura i Budownictwo”, s. 52, Nr 6 z 1928. 
  12. ↑ Konkurs. „Krakowski Dziennik Wojewódzki”, s. 211, Nr 16 z 1 lipca 1929. 
  13. ↑ a b c Nekrolog. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2023-11-21].
  14. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Dudek_(ur._1878)&oldid=73511211”