Henryk Hoffmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Hoffmann
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia, teoria i metodyka religioznawstwa, teoria religii, fenomenologia religii
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu

Doktorat

1985

Habilitacja

25 listopada 2004

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Henryk Hoffmannpolski religioznawca specjalizujący się w historii, teorii i metodyce religioznawstwa, teorii religii i fenomenologii religii, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1973-1977 odbył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, które ukończył uzyskaniem tytułu magistra pedagogiki. W latach 1977-1985 był asystentem stażystą w Instytucie Religioznawstwa UJ. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1985 na podstawie rozprawy pt. Szkoła astralityczna w religioznawstwie polskim. W latach 1985-2004 zajmował stanowisko adiunkta. Habilitował się w 2004 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Dzieje polskich badań religioznawczych 1873-1939, po czym zajmował w latach 2004-2010 stanowisko docenta w Instytucie Religioznawstwa. W 2010 został profesorem nadzwyczajnym w tej placówce[2].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Astralistyka. Szkice z dziejów religioznawstwa polskiego, Kraków 1991.
  • Religie Wschodu i Zachodu, Warszawa 1992.
  • Dzieje polskich badań religioznawczych 1873-1939, Kraków 2004.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dr hab. Henryk Hoffmann, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-10-07].
  2. Sylwetka dr. hab. H. Hoffmanna na witrynie Uniwersytetu w Pardubicach (dostęp: 7-10-2014).. [dostęp 2014-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-14)].