Henryk Lewensztadt
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
Henryk Zvi Lewensztadt (ur. 1893 w Lublinie, zm. 1962 w Izraelu) – polski malarz pochodzenia żydowskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1911 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, a następnie kontynuował naukę w Monachium. Po studiach powrócił do Lublina, gdzie tworzył pejzaże miejskie. Poza Lublinem przebywał często w Kazimierzu Dolnym, gdzie malował widoki miasteczka i jego okolic. Prace Henryka Lewensztadta były wystawiane w 1927 w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1928 przebywał w Paryżu, gdzie wystawił prace na Salonie Jesiennym, a w 1929 w warszawskim Związku Polskich Artystów Plastyków i salonie Czesława Garlińskiego. Ponadto wystawiał w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych oraz indywidualnie w Warszawie. W 1930 opuścił Lublin i wybrał się w podróż po południowej Europie, odwiedził wówczas Wenecję, Genuę i Mediolan, podróżując intensywnie tworzył. Zamieszkał w Paryżu, a w 1932 przeniósł się do Nicei. Rok później postanowił powrócić do Polski, zamieszkał wówczas w Zakopanem, gdzie malował pejzaże górskie i sceny rodzajowe. Po wybuchu II wojny światowej razem z żoną przedostał się do Związku Radzieckiego, mieszkali na Syberii. W 1946 powrócił do Polski, dowiedziawszy się, że z jego rodziny i rodziny żony nikt nie przeżył wojny doznał szoku i trzy miesiące później wyemigrował do Izraela[1]. W 1960 przyjechał do Polski, odwiedził wówczas Lublin, Kazimierz Dolny i Warszawę[2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Lewensztadt malował stosując pastele i technikę olejną, ponadto rysował węglem i sangwiną. Malował geometryzujące pejzaże oraz szkicował rysunki przedstawiające dzielnice żydowskie, stworzył tekę grafik "Stary Lublin", której losy są nieznane. We Francji zaczął stosować przede wszystkim technikę olejną, używał żywych barw, farby kładł grubo i warstwowo. Celowo deformował formy, przez co dążył ekspresyjnej charakterystyki odtwarzanego pejzażu[3].