Henryk Milberg

Henryk Milberg
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	1789 lub 1785 ; Warszawa
Data śmierci	1863
	Przebieg służby
Główne wojny i bitwy	wojny napoleońskie; powstanie listopadowe

Henryk Otto Milberg (ur. 1789, zm. 1863) – generał brygady Wojska Polskiego.

Był synem Teodora i Reginy z Krukoszyńskich. W 1800 wstąpił do armii pruskiej. W kampanii napoleońskiej 1806 walczy pod Gdańskiem. Od 1807 w armii Księstwa Warszawskiego i walczył w Hiszpanii pod Saragossą, Tudelą, Saguntem. Był adiutantem gen. Chłopickiego. W kampanii 1812-1813 walczy pod Smoleńskiem, Lipskiem.

Od 1815 w Armii Królestwa Polskiego. W 1817 w stopniu podpułkownika, był podszefem Sztabu Dywizji Gwardii Królewskiej. W 1821 awansował na pułkownika. W 1824 mianowany został szefem sztabu Korpusu Rezerwowego Wojsk. Na tym stanowisku pozostawał do 1830. W tym samym roku awansowany na generała brygady. W powstaniu listopadowym 1831 najpierw przy Sztabie Głównym. Walczył o Olszynkę Grochowską, potem zostaje dowódcą 4 Dywizji Piechoty. Uczestnik walk na przedpolu Pragi. Bronił Warszawy; obecny był przy rozmowach kapitulacyjnych. Po upadku powstania zesłany, powraca w 1833. Pracował w Banku Polskim a potem został dzierżawcą lasów w Augustowie.

Kawaler Cesarstwa (1812) odznaczony Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej (1809), Krzyżem Złotym Virtuti Militari^[1]^[2], a także Znakiem Honorowym za 25 lat nieskazitelnej służby oficerskiej (1830)^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Marek Minakowski: Henryk Otto Milberg h. Lichtyan. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-27].
↑ Rocznik woyskowy Krolestwa Polskiego na rok 1820. s. 14.
↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 261.