Henryk Orliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Orliński
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1873
Grybów

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1953
Kraków

senator RP I kadencji
Okres

od 1922
do 1927

Przynależność polityczna

Chrześcijański Związek Jedności Narodowej

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Henryk Orliński (ur. 16 stycznia 1873 w Grybowie, zm. 8 czerwca 1953 w Krakowie) – polski germanista, nauczyciel i polityk pochodzenia żydowskiego, senator RP I kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako Chiel Picele w rodzinie żydowskiej. W późniejszym okresie przyjął chrzest i zmienił nazwisko. Pracował jako nauczyciel gimnazjalny w Tarnopolu oraz dyrektor Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Tarnopolu. W 1905 został członkiem Komisji Egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół ludowych w Tarnopolu. W 1908 uzyskał doktorat.

Udzielał się w inicjatywach oświatowych, m.in. w Towarzystwie Szkół Ludowych, narodowych (wydawca Głosu Polskiego) oraz w samorządzie - w 1912 wybrany został zastępcą członka tarnopolskiej rady miejskiej. Propagował chrześcijańsko-żydowską integrację kulturalną.

W 1920 objął stanowisko sekretarza generalnego Komitetu Opieki nad Uchodźcami ze Wschodniej Małopolski.

W 1922 został senatorem RP z list narodowo-demokratycznego Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. Po zakończeniu kadencji w 1927 nie był już nigdy członkiem parlamentu.

Po wybuchu II wojny światowej opuścił Polskę, przekraczając granicę w Zaleszczykach i udał się do Francji, a po jej upadku do Algieru, gdzie m.in. zorganizował polskie gimnazjum. W 1946 przeprowadził się do Londynu. W 1948 powrócił do Polski i zamieszkał w Krakowie, gdzie pracował jako tłumacz. Zmarł 8 czerwca 1953. Pochowany został na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC10-1-35)[1].

Grób Henryka Orlińskiego na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jego wnukiem jest filozof Jan Woleński.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2020-10-30].
  2. M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]