Henryk Zalewski (duchowny)

Henryk Zalewski
Data urodzenia	1908
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat
	Odznaczenia

Henryk Zalewski (ur. 1908, zm. ?) – polski duchowny rzymskokatolicki, major-kapelan Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową był związany ze Stronnictwem Pracy^[1]. Po wojnie sprawował pieczę duszpasterską nad kościołem garnizonowym Wojska Polskiego pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze. Był proboszczem parafii w Leśnicy, gdy w kwietniu 1953 ślubował na wierność Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i jej rządowi^[2]. Od 10 lipca 1957 był proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Łagoszowie Wielkim^[3].

Był autorem pomysłu założenia sekcji księży przy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację^[4], mającej roztaczać opiekę nad księżmi, którzy stracili zdrowie w walce z okupantem i potrzebują pomocy.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954)^[5]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (17 czerwca 1950)^[6]
Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)^[7]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (22 lipca 1955)^[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Krzysztof Stachewicz, Dzieje ruchu „księży patriotów” w Polsce Ludowej s. 231.
↑ Robert Klementowski. Ślubowanie duchowieństwa w województwie wrocławskim na wierność Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i jej Rządowi w kwietniu 1953 r. oczami aparatu represji. „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”. Rocznik LXXVI (2021), 4, s. 55, 87. Wrocław: Instytut Historyczny UWr. ISSN 0037-7511.
↑ ŁAGOSZÓW WIELKI pw. św. Michała Archanioła [online], Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej [dostęp 2023-05-04] (pol.).
↑ Jan Żaryn, „Księża patrioci” – geneza powstawania formacji duchownych katolickich Polska 1944/45-1989. Studia i materiały I/1995, s. 139.
↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1436 „za zasługi w pracy społecznej”.
↑ M.P. z 1950 r. nr 75, poz. 872 „za zasługi w pracy społecznej”.
↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
↑ M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27 – Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1442a.

[1] Krzysztof Stachewicz, Dzieje ruchu „księży patriotów” w Polsce Ludowej s. 231.

[2] Robert Klementowski. Ślubowanie duchowieństwa w województwie wrocławskim na wierność Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i jej Rządowi w kwietniu 1953 r. oczami aparatu represji. „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”. Rocznik LXXVI (2021), 4, s. 55, 87. Wrocław: Instytut Historyczny UWr. ISSN 0037-7511.

[3] ŁAGOSZÓW WIELKI pw. św. Michała Archanioła [online], Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej [dostęp 2023-05-04] (pol.).

[4] Jan Żaryn, „Księża patrioci” – geneza powstawania formacji duchownych katolickich Polska 1944/45-1989. Studia i materiały I/1995, s. 139.

[5] M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1436 „za zasługi w pracy społecznej”.

[6] M.P. z 1950 r. nr 75, poz. 872 „za zasługi w pracy społecznej”.

[7] M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.

[8] M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27 – Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1442a.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]