Henryk Zylberberg
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Odznaczenia | |
| |
Henryk Zylberberg (ur. ok. 1922, zm. prawdopodobnie 19 kwietnia 1943) – polski działacz ruchu oporu w trakcie II wojny światowej pochodzenia żydowskiego, komendant jednej z grup bojowych w trakcie powstania w getcie warszawskim[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W trakcie okupacji niemieckiej był działaczem konspiracji żydowskiej w getcie warszawskim w ramach Żydowskiej Organizacji Bojowej. W trakcie powstania w getcie warszawskim dowodził jedną z grup bojowych Polskiej Partii Robotniczej w getcie centralnym i najprawdopodobniej poległ na rogu ulic Nalewki i Gęsiej w dniu 19 kwietnia 1943 roku[1]. Tego dnia dowodzona przez niego grupa dokonała ataku na wkraczające do getta oddziały niemieckie[2].
Na wniosek Zarządu Głównego Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację – za zasługi położone w walce zbrojnej z okupantem hitlerowskim został pośmiertnie postanowieniem z dnia 19 kwietnia 1948 roku odznaczony Krzyżem Walecznych[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Anka Grupińska – Odczytanie listy (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec, 2014; ISBN 978-83-7536-734-8) str. 140
- ↑ Powstanie w Getcie Warszawskim. Bohaterski zryw na ulicach miasta. warszawa.naszemiasto.pl. [dostęp 2021-11-14]. (pol.).
- ↑ POSTANOWIENIE O ODZNACZENIU z dnia 19 kwietnia 1948 r.. sip.lex.pl. [dostęp 2021-11-15]. (pol.).