Herb guberni płockiej
| |
| Typ herbu |
terytorialny |
|---|---|
| Wprowadzony | |
_COA.svg)
Herb guberni płockiej przedstawiał na czerwonej tarczy herbowej dwudzielnej w słup, w prawym polu czarnego orła ze złotą literą P w czerwonym owalu na piersi, w polu lewym – głowę króla w koronie, z której to korony wychodzą rogi, zaś na szyi króla korona odwrócona.
Herb był tożsamy z herbem wcześniejszego województwa płockiego. 5 (17) października 1845 r. Namiestnik Królestwa Polskiego zatwierdził nowy rysunek herbu. 26 maja (7 czerwca) 1849 r. herb uzyskał najwyższe zatwierdzenie cesarskie[1].
Po reformie administracyjnej opracowano nowy herb, który uzyskał zatwierdzenie cesarskie 25 lutego 1869 r.[2] Herb ten przedstawiał na czerwonej tarczy herbowej, w jej dolnej części, dwie srebrne blankowane baszty, między nimi dwa złote skrzyżowane klucze, a nad kluczami trzy skrzyżowane złote kłosy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stefan Krzysztof Kuczyński: Polskie herby ziemskie: geneza, treści funkcje. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 242.
- ↑ Полное собрание законов Российской империи, Tom XLIV, poz. 46791