Hernik
Hernik (forma żeńska: Hernik, liczba mnoga: Hernik) – polskie nazwisko notowane od 1387 roku[1].
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie od staropolskiego harny, herny (zarozumiały, dumny)[1], możliwe że od śląskiego hernig – górnik[2] (w tej formie notowane w 1387 roku[3]).
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkało 2000 osób o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie: radomskim - 896, bielskim - 215 i warszawskim - 211[4]. W 2014 roku mieszkało w Polsce około 2100 osób o nazwisku Hernik, najwięcej w mieście Radom i jego okolicach oraz w Cieszynie[5].
Znani przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
- Teresa Hernik (ur. 1956) – polska działaczka społeczna, naczelniczka Związku Harcerstwa Polskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków • Słownik historyczno-etymologiczny. T. I. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1999, s. 298.
- ↑ Aleksandra Cieślikowa: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. VII. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, 2002, s. 256.
- ↑ Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. IV. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1974-1976, s. 297.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. T. IV. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1993, s. 107.
- ↑ moikrewni.pl - dostęp 04.04.2014