Hilburg
Hilburg – herb szlachecki.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Na tarczy czterodzielnej, w polu I złotym – orzeł czarny; w II i III błękitnych – lew srebrny wspięty, lewą łapą o górę oparty; w IV błękitnym – na zielonej murawie, na górze z czerwonym otworem sztolni – dziewięć sosen. Labry z prawej strony czarne, podbite złotem, z lewej błękitne, podbite srebrem[1].
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany w 1793 r. Franciszkowi Hilburgowi, urzędnikowi z Wieliczki, wraz z tytułem "Edler" oraz predykatem "von Ehrenfels"[2][3].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
- Hilburg von Ehrenfels
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz hr. Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 1. Warszawa: B. Bolcewicz, J. Sikorski, 1897, s. 183.
- ↑ Seweryn hr. Uruski: Rodzina • Herbarz szlachty polskiej. T. V. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1908, s. 141.
- ↑ S.J. Starykoń-Kasprzycki, Michał Dmowski: Polska encyklopedja szlachecka. T. VI. Warszawa: Drukarnia braci Drapczyńskich, 1937, s. 195.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Sławomir Górzyński: Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918. DiG 1997. ISBN 83-85490-88-4
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
