Hilda Heyman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hilda Heyman
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1872
Alingsås, Szwecja

Data i miejsce śmierci

9 marca 1955
Sztokholm, Szwecja

Narodowość

szwedzka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Hilda Heyman (ur. 29 lipca 1872 w Alingsås, zm. 9 marca 1955 w Sztokholmie) – szwedzka artystka, malarka, aktywna m.in. w Krakowie.

Edukacja i twórczość[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z rodziny zamożnych ziemian. W latach 1897–1900 kształciła się w Valands Malorskola w Göteborgu pod okiem Carla Wilhemnsona oraz w Monachium i w Paryżu. Podczas licznych podróży poznała ortodoksyjnych Żydów czeskich. Zafascynowana wyjechała do Palestyny, gdzie szukała tematów do swoich obrazów. W 1937 przyjechała do Krakowa. Tu, za sprawą Leona Lewkowicza, poznawała kulturę żydowską Kazimierza i Nowego Targu. W 1937 zaprezentowała swoje prace – efekt swoich poszukiwań i fascynacji tradycją żydowską – w Żydowskim Domu Akademickim[1].

Styl[edytuj | edytuj kod]

Malowała głównie techniką olejną lub gwaszem. Przedstawiała postacie, wizerunki dzieci, portrety często na tle pejzaży lub w pomieszczeniach; malowała sceny rodzajowe z udziałem polskich i czeskich Żydów oraz ich dzielnice. Obrazy tworzyła pod wpływem symbolizmu o lekko geometrycznych formach[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Natasza Styrna: Zrzeszenie Żydowskich Artystów Malarzy i Rzeźbiarzy w Krakowie (1931-1939). Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2009. ISBN 978-83-7543-091-2. (pol.).