Hirsz Perec Chajes

Hirsz Perec Chajes

Data urodzenia	1876
Data śmierci	1927
Miejsce pochówku	Cmentarz Trumpeldor
Naczelny rabin Triestu
Okres sprawowania	1912–1918
Naczelny rabin Wiednia
Okres sprawowania	od 1918
Wyznanie	judaizm

Hirsz (Cvi) Perec Chajes (ur. 1876 w Brodach koło Lwowa, zm. 1927 w Wiedniu) – polski Żyd i austriacki rabin, naczelny rabin Triestu i Wiednia, stryjeczny brat Wiktora Chajesa

Pochodził z osiadłej w Polsce od XVI wieku rodziny żydowskich kapłanów i uczonych. Naukę rozpoczął we wczesnym dzieciństwie pod kierownictwem swojego stryja, rabina brodzkiego. W 1894 roku złożył egzamin maturalny w Brodach, po czym wyjechał studiować orientalistykę w Wiedniu. Zapisał się również na tamtejsze Seminarium Rabiniczne.

W 1899 roku napisał rozprawę doktorską na temat Ewangelii Świętego Marka, którą obronił w Berlinie. Próbował w niej udowodnić istnienie hebrajskojęzycznej wersji Ewangelii.

W 1900 roku został sekretarzem Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu Wiedeńskiego.

Po powrocie do Galicji objął etat nauczyciela religii mojżeszowej w lwowskim gimnazjum.

W 1902 roku zaproponowano mu etat profesorski na Collegio Rabbinico we Florencji, który sprawował do 1911 roku.

W 1912 roku wybrany rabinem miasta Triestu. Sześć lat później jako pierwszy polski Żyd objął funkcję naczelnego rabina miasta Wiednia. Związał się wówczas z popularnym w Austrii ruchem syjonistycznym. Nauczał w żydowskim gimnazjum w Wiedniu (obecnie: im. Hirsza Pereca Chajesa).

Zaangażowany w syjonizm, pozostawał w latach 1921–25 prezesem Actions-Comite oraz członkiem kuratorium Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie. Skonfliktowany ze środowiskiem ortodoksów ostatecznie nie objął katedry na tamtejszej uczelni.

Rodzinnie związany z Wiktorem Chajesem, wiceprezydentem Lwowa w latach 1930–39.

Bibliografia

• Chajes Wiktor, „Semper Fidelis – Pamiętnik Polaka wyznania mojżeszowego z lat 1926-1939”. Wstępem i przypisami opatrzył Paweł Pierzchała. Przedmowa Tadeusz Krzyżewski, s. 252. Kraków 1997.
• Polski Słownik Biograficzny