Horbatowicze
53°23′32″N 26°04′17″E/53,392222 26,071389| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
231454 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 53°23′32″N 26°04′17″E/53,392222 26,071389
| |
Horbatowicze (biał. Горбатавічы, Horbatawiczy; ros. Горбатовичи, Gorbatowiczi) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie korelickim, w sielsowiecie Rajca.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W Rzeczypospolitej Obojga Narodów folwark (określany także jako zaścianek) leżący w województwie nowogródzkim, w powiecie nowogródzkim. Od 1770 były własnością Mickiewiczów[1][2].
W wyniku III rozbioru znalazły się w Rosji. W XIX i w początkach XX w. położone były w guberni mińskiej, w powiecie nowogródzkim[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżąca w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie nowogródzkim, w gminie Cyryn[3]. W 1921 miejscowość liczyła 149 mieszkańców, zamieszkałych w 33 budynkach, wyłącznie Polaków. 90 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 54 rzymskokatolickiego i 5 mojżeszowego[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Horbatowicze w kulturze[edytuj | edytuj kod]
Horbatowicze wymienione są w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza, w opowieści Gerwazego o śmierci stolnika Horeszki[1].
Szczęściem na odsiecz przyszedł nam Parafjanowicz,
Przywiódłszy Mickiewiczów dwiestu z Horbatowicz,
Którzy są szlachta liczna i dzielna, człek w człeka,
A nienawidzą rodu Sopliców od wieka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz. Księga druga: Zamek, Józef Kallenbach, Jan Łoś (red.), Lwów, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1921.
- ↑ Horbatowicze. Słownik tematyczny języka poematu Adama Mickiewicza «Pan Tadeusz». [dostęp 2023-11-05]. (pol.).
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mapa WIG Horodyszcze. [dostęp 2023-11-05]. (pol.).
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2023-11-05]. (ros. • biał.).
