Huka lobata

Huka lobata
Forster et Wilton, 1973
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	Araneomorphae
Rodzina	lejkowcowate
Rodzaj	Huka
Gatunek	Huka lobata

Huka lobata – gatunek pająka z rodziny lejkowcowatych.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1973 roku przez Raymonda Roberta Forstera i Cecila Louisa Wiltona w czwartej części monografii poświęconej pająkom Nowej Zelandii. Jako miejsce typowe wskazano Wairarapę nad brzegiem Mangareii.

Morfologia

Pająk o ciele pozbawionym pigmentacji. Holotypowa samica ma karapaks długości 0,75 mm i szerokości 0,61 mm oraz opistosomę (odwłok) długości 1,04 mm i szerokości 0,62 mm. Barwa karapaksu jest jasnosłomkowożółta. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch rzędach, z których pierwszy jest prosty a drugi delikatnie odchylony. Oczy wszystkich par są podobnych rozmiarów z wyjątkiem oczu przednio-środkowych, które są wyraźnie mniejsze. Czworokąt utworzony przez oczy par środkowych jest 11,6 raza szerszy z tyłu niż z przodu i 8,6 raza dłuższy niż na przedzie szeroki. Szczękoczułki mają po 2 zęby na krawędziach tylnych oraz po 2 zęby na przednich krawędziach bruzd. Sternum jest 7,6 raza dłuższe niż szerokie.

Odnóża są jasnosłomkowożółte. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Najdłuższa para osiąga 2 mm długości. Pierwsza para odnóży pozbawiona jest kolców. Pazurki górne po 10 ząbków, a pazurki dolne są bezzębne.

Opistosoma (odwłok) jest kremowa. Wyposażona jest w szerokie, trzykrotnie szersze niż długie siteczko przędne o podzielonym pólku przędnym i wciętej krawędzi tylnej. Kądziołki przędne przedniej pary są szeroko rozstawione.

Ekologia i występowanie

Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii, znanym z wysp The Brothers oraz wyspy White. Zasiedla lasy, gdzie bytuje w ściółce i wśród porastających drzewa mchów.