I-170
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
myśliwiec |
| Konstrukcja |
mieszana |
| Załoga |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x Silnik rzędowy M-106 |
| Moc |
1300 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10 m (górnego płata) |
| Długość |
7,3 m |
| Powierzchnia nośna |
25 m² |
| Masa | |
| Własna |
1760 kg |
| Startowa |
2050 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
510 km/h |
| Pułap |
11 000 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 x karabin maszynowy kalibru 7,62 mm 1 x działko pokładowe kalibru 20 mm | |
| Użytkownicy | |
| Związek Radziecki | |
I-170 (ros. И-170) – niezrealizowany projekt radzieckiego samolotu myśliwskiego konstrukcji biura Polikarpowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace nad nową maszyną rozpoczęto latem 1939 roku. W odróżnieniu od wcześniejszych maszyn myśliwskich Polikarpowa napędzanych silnikami gwiazdowymi, tym razem do napędu nowej konstrukcji zamierzano użyć silnika rzędowego. Dostęp do nowych silników zapewniło nabycie licencji na produkcję silników Hispano-Suiza 12Y, których intensywny rozwój odbywał się w Fabryce Nr 26 w Jarosławiu, gdzie głównym konstruktorem był Wladimir Klimow. I-170 napędzany miał być wersją rozwojową silnika M-100, oznaczoną jako M-106. Maszyna miała prezentować typowy, dwupłatowy układ konstrukcyjny myśliwców Polikarpowa, z otwartą kabiną. Górny płat samolotu miał powstać w układzie typu mewa. Zakładano, iż połączenie dysponującego dużą mocą silnika rzędowego z powierzchnią skrzydeł niewiele różniącą się od tej w I-153, pozwoli zbudować samolot zdolny do lotu z prędkością powyżej 500 km/h oraz charakteryzujący się zwrotnością I-153. Maszyna miała posiadać silne uzbrojenie strzelecki składające się z dwóch karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm i pojedynczego działka kalibru 20 mm. Nie doszło jednak do realizacji projektu. W owym czasie stało się już jasne, że dwupłatowe samoloty myśliwskie, nie mają szans w starciu z nowoczesnymi, dysponującymi prędkością nie osiągalną dla dwupłatów, samolotami jednopłatowymi.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dariusz Paduch, Ostatnie sowieckie myśliwce dwupłatowe, „Lotnictwo”, nr 5 (2014), s. 90-98, ISSN 1732-5323.