IV Krajowy Konkurs Samolotów Turystycznych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

IV Krajowy Konkurs Samolotów Turystycznych – zawody lotnicze rozegrane w Polsce w dniach 25 września - 1 października 1931 roku w Warszawie[1].

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

Otwarcie zawodów.
Samoloty na lotnisku w Poznaniu.
Zwycięski samolot RWD-5 SP-AGJ podczas tankowania.

IV Krajowy Konkurs Samolotów Turystycznych był czwartymi zawodami z serii konkursów samolotów lekkich polskiej konstrukcji, organizowanych w okresie międzywojennym, wcześniej noszących nazwę Krajowych Konkursów Awionetek (I Konkurs w 1927 roku, II Konkurs w 1928 roku i III Konkurs w 1930 roku). Łączyły one elementy zawodów lotniczych ze sprawdzianami poziomu konstrukcji samolotów, skonstruowanych w Polsce. Zawody organizował Zarząd Główny Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Samolot Pilot (załoga) Numer
rej.
Uwagi
1. RWD-5 Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura SP-AGJ [2]
2. RWD-4 K. Chorzewski SP-AEY [1]
3. RWD-2 Stanisław Rogalski ? [3]
4. RWD-4 L. Satel SP-AFC [1]
5. RWD-4 R. Hirszbandt SP-AEL [1]
6. RWD-7 Jerzy Drzewiecki SP-AGH [4]
7. LKL-2 J. Żuromski SP-ADE (nr konk. 13) [5]
8. PZL.5 S. Czyżewski ? [6]
9. RWD-4 S. Hołodyński SP-AEK [1]
10. PZL.5 E. Kowalczyk ? [6]
11. MN-5 (?) B. Zakrzewski i W. Snacki SP-AEH [7]

Nie ukończyli konkursu:

  • PWS-50 (SP-ADB), pil. K. Stefaniuk (awaria silnika)[8]
  • RWD-4 (SP-ADM), pil. A. Korbel - wycofany z zawodów[1]
  • PZL.5, pil. W. Chałupnik[6]
  • PZL.5, pil. K. Piotrowski[6]

W konkursie wzięły udział ponadto trzy dalsze RWD-2[3] oraz Moryson II Ostrovia II[7] i Sido S-1[5].

Kolejny konkurs rozegrano w 1933 roku, pod nazwą zmienioną na V Krajowy Lotniczy Konkurs Turystyczny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f A. Glass, op. cit., s. 290.
  2. A. Glass, op. cit., s. 292.
  3. a b A. Glass, op. cit., s. 287.
  4. A. Glass, op. cit., s. 298.
  5. a b A. Glass, op. cit., s. 167.
  6. a b c d A. Glass, op. cit., s. 224.
  7. a b 11. miejsce samolotu MN-5 według A. Glass, op. cit., s. 138. Jerzy B. Cynk, Polish Aircraft 1893-1939, Putnam, London, 1971, ISBN 0-370-00085-4, s. 624 podaje, że 11. miejsce zajął samolot Moryson II Ostrovia II (pil. Wacław Jurek).
  8. A. Glass, op. cit., s. 187.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Glass, Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939, WKiŁ, Warszawa 1976.