Idriz Ajeti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Idriz Ajeti
Ilustracja
Idriz Ajeti, 2008
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1917
Tupale, Serbia

Data śmierci

13 lutego 2019

Zawód, zajęcie

nauczyciel, językoznawca, albanolog

Narodowość

albańska

Tytuł naukowy

profesor

Edukacja

wykształcenie wyższe

Alma Mater

Uniwersytet w Belgradzie

Wydział

literatura

Odznaczenia
Order Republiki Serbii II klasy

Idriz Ajeti (ur. 26 czerwca 1917 we wsi Tupale[1][2][3], zm. 13 lutego 2019[4][3]) – kosowski nauczyciel, albanolog, językoznawca. Laureat Orderu Republiki Serbii[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu liceum w Skopje w 1938 roku[2][4] zaczął studiować filozofię i literaturę serbsko-chorwacką[5] na Uniwersytecie w Zagrzebiu[1][6][3], których nie ukończył. W 1949 roku na Uniwersytecie w Belgradzie ukończył romanistykę[5][1][2][4].

Działalność naukowa i edukacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1949–1953 pracował w jednym z prisztińskich gimnazjów jako nauczyciel języka albańskiego[1][3], a w latach 1953–1960 jako wykładowca albanistyki na Uniwersytecie w Belgradzie[1]. W roku 1958 obronił doktorat, pisząc pracę o rozwoju dialektu gegijskiego wśród Albańczyków w Zadarze[1][6][2][3]. Od roku 1968 wykładał albanistykę na wydziale filozofii w Uniwersytecie w Prisztinie[1][3]. W Prisztinie w latach 1969–1971 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Albanologicznego[1][6][2][3], w latach 1971–1973 był dziekanem wydziału filozofii na tamtejszym uniwersytecie, którego był również rektorem w latach 1973–1975[1][6][2][3]. W latach 1979–1981 i 1996-1999 był prezesem Akademii Nauk i Sztuk Kosowa[1][6][2][3].

Interesował się badaniem dialektów z diachronicznego punktu widzenia, tłumaczeniem dokumentów pisanych językiem osmańskim, badaniem relacji albańsko-serbskich oraz rozwojem współczesnego języka albańskiego[1][6].

Opracowywał podręczniki dla uczniów szkół średnich oraz studentów albanistyki Uniwersytetu w Prisztinie[1]. Z jego inicjatywy, od 1962 roku wydawane jest czasopismo naukowe „Badania Albanologiczne” („Gjurmime albanologjike”)[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Pamje historike e ligjërimit shqip të Gjakovës në fillim të shekullit XIX (1960)[3]
  • Istorijski razvitak gegijskog govora Arbanasa kod Zadra (1961)[3]
  • Hymje në historinë e gjuhës shqipe (1963)[3]
  • Ortografia e gjuhës shqipe (1964)[3]
  • Historia e gjuhës shqipe (1969)[3]
  • Probleme të historisë së gjuhës shqipe (1971)[3]
  • Studime gjuhësore në fushë të shqipes (tom I – 1982, tom II – 1985, tom III i IV – 1989)[3]
  • Studije iz istorije albanskog jezika (1982)[3]
  • Shqiptarët dhe gjuha e tyre (1994)[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Idriz Ajeti. ashak.org. (alb.).
  2. a b c d e f g Robert Elsie: Historical Dictionary of Kosovo. books.google.pl, 2004. (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Ndahet nga jeta akademik Idriz Ajeti. telegrafi.com, 2019-02-13. (alb.).
  4. a b c Umro kosovski akademik Idriz Ajeti u 102. godini. kosovo24sata.com, 2019-02-13. (serb.).
  5. a b Kastriot Myftaraj: Biografia e fshehur e delegatëve të Kongresit të Drejtshkrimit të vitit 1972. kastriotmyftaraj.org, 2012. [dostęp 2013-07-12]. (alb.).
  6. a b c d e f Akademik Idriz AJETI: Lugina e Preshevës ka qenë dhe do të jetë Kosovë Lindore. preshevajone.com, 2011-07-25. (alb.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]