Ignatkowce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignatkowce
Ігнаткаўцы
Игнатковцы
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Chodorowce

Populacja (2009)
• liczba ludności


69[1]

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ignatkowce”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ignatkowce”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Ignatkowce”
Ziemia53°42′47″N 25°04′11″E/53,713056 25,069722

Ignatkowce[2] (biał. Ігнаткаўцы, Ihnatkaucy; ros. Игнатковцы, Ignatkowcy) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Chodorowce.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim, w gminie Lebioda.

W dwudziestoleciu międzywojennym nazwę tą nosiły wieś i trzy folwarki. Leżały one w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie szczuczyńskim (od 29 maja 1929, wcześniej w powiecie lidzkim)[3], w gminie Lebioda[4]. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco:[4]

Liczba
mieszkańców
Budynki Narodowość Wyznanie
Polacy Białorusini inna[a] prawosławne rzymskokatolickie
wieś Ignatkowce 325 46 23 294 8 299 26
folwark Ignatkowce I 7 1 7 2 5
folwark Ignatkowce II 8 1 7 1 1 7
folwark Ignatkowce III 6 1 6 6

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Lebioda było 468 Litwinów i 17 Rosjan. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Dz.U. z 1929 r. nr 33, poz. 307
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]