Igor Putin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Putin
Игорь Александрович Путин
Pełne imię i nazwisko

Igor Aleksandrowicz Putin

Data i miejsce urodzenia

30 marca 1953
Leningrad

Zawód, zajęcie

polityk, biznesmen

Narodowość

rosyjska

Edukacja

Riazański Instytut im. Dubinina

Partia

Jedna Rosja, Sprawiedliwa Rosja

Rodzice

Aleksander Spirydonowicz Putin

Dzieci

Roman, Wiera

Krewni i powinowaci

Władimir Putin

Igor Aleksandrowicz Putin (ros. Игорь Александрович Путин, ur. 30 marca 1953 w Leningradzie) – radziecko-rosyjski przedsiębiorca, bankowiec i polityk. Były wiceprezes Master Banku[1], brat stryjeczny prezydenta Rosji, Władimira Putina[1][2].

Prezes firmy inwestycyjnej Igor Putin Fund[3].

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Igor Putin urodził się w Leningradzie (dzisiejszy Petersburg) w rodzinie radzieckiego oficera wojskowego Aleksandra Spirydonowicza Putina, młodszego brata Władimira Putina seniora, ojca rosyjskiego prezydenta. Wkrótce rodzina przeniosła się do Kowrowa, a następnie do Riazania, gdzie Aleksander Putin dostał posadę nauczyciela w Riazańskim Instytucie im. Dubinina[2]. Igor Putin ukończył tę szkołę w 1974[2].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W latach 1974–1998 Igor Putin służył początkowo w Armii Radzieckiej, a następnie w Wojskach Lądowych Federacji Rosyjskiej. W 1998 odszedł z wojska i przeniósł się do Riazania. W latach 1998–2000 pracował w Komitecie Statystycznym obwodu riazańskiego. W latach 2000–2005 pracował jako przewodniczący Riazańskiej Izby Licencyjnej. W 2002 został przewodniczącym Riazańskiego Komitetu Koordynacyjnego partii Jedna Rosja. Ukończył także Wołżańsko-Wiacką Akademię Służby Państwowej (2000) oraz Moskiewski Instytut Ekonomii, Zarządzania i Prawa (2003)[2].

W 2005 Igor Putin przeniósł się do Samary i został prezesem Samara Reservoir Plant (część holdingu VolgaBurMash). W październiku 2006 zmienił przynależność polityczną – przeniósł się z Jednej Rosji do partii Sprawiedliwa Rosja, lecz wkrótce później jego karierę polityczną przerwał kuzyn, który nie chciał rozwijać nepotyzmu w rządzie[4]. W 2007 został dyrektorem Avtovazbanku[2].

We wrześniu 2010 został wiceprezesem Master Banku[5]. W tym samym miesiącu bank otrzymał lukratywny kontrakt z Rusnano. Trzy miesiące później, w grudniu 2010, Igor Putin przeszedł na emeryturę.

W lutym 2012 zainwestował w rozwój portu w Murmańsku[6]. W tym czasie posiadał 51% akcji firmy Energia, 40% akcji firmy Avangard 500 i 25% udziałów w telewizji Gorizont[6][7]. Od 2013, jako prezes zarządu międzynarodowego portu morskiego Pieczenga, był członkiem rządowej rady morskiej[8].

Zarzuty o pranie brudnych pieniędzy[edytuj | edytuj kod]

Przejście na emeryturę Igora Putina zbiegło się w czasie z toczącym się wówczas dochodzeniem kryminalnym. Chodziło o rzekomą kradzież ponad 30 milionów rubli rosyjskich wśród pracowników korzystających z technologii informatycznych Masterbanku. W dochodzeniu oskarżono czołowego specjalistę IT banku, Merego Tewaniana, o prowadzenie podejrzanych transakcji o dziennym obrocie przekraczającym 500 milionów rubli rosyjskich. W marcu 2011, pięć dni po zakończeniu dochodzeń, Igor Putin wrócił do zarządu banku i ponownie został dyrektorem, utrzymał również kierownicze stanowisko w Avtovazbanku[9].

W listopadzie 2013 Centralny Bank Rosji cofnął licencję bankową Master Banku po skandalach związanych z praniem pieniędzy. W czasie tych skandali Igor Putin był dyrektorem zarządu banku, a wcześniej pełnił w nim funkcję wiceprezesa[10][11].

W 2014 w raporcie Projektu raportowania przestępczości zorganizowanej i korupcji (OCCRP) ujawniono program prania pieniędzy o wartości 20 mld USD między bankami rosyjskimi a mołdawskim bankiem Moldindconbank, w którym Rosyjski Bank Ziemi przekazał 5 mld USD mołdawskiemu bankowi. Igor Putin był wtedy dyrektorem Banku Ziemi i w późniejszym oświadczeniu dla magazynu „Forbes Russia” stwierdził, że zrezygnował z tego stanowiska, gdy poczuł się niekomfortowo z powodu podejrzanych działań banku[12]. Inne banki związane z Igorem Putinem były zaangażowane w masowy program prania pieniędzy nazwany rosyjską pralnią[13]. System przenosił pieniądze przez banki za pomocą fałszywych pożyczek między spółkami offshore, firmami papierniczymi, przekupionymi mołdawskimi sędziami oraz bankami mołdawskimi i łotewskimi, aby swobodnie transferować pieniądze z Rosji do Europy[14].

W 2016 bankier Aleksiej Kulikow został aresztowany za nielegalne wyprowadzanie z kraju 10 miliardów dolarów poprzez Promersbank, bank, którego członkiem zarządu w owym czasie był Igor Putin[15][16].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Ma syna Romana Putina, biznesmena, który założył rosyjską firmę Putin Consulting w marcu 2014, a w kolejnym miesiącu wywołał skandal korupcyjny w firmie Koleje Rosyjskie[17]. Ma siostrzenicę, Wierę Putinę, czasami mylnie określaną jako siostrzenica prezydenta Putina[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Игорь Путин снова в Мастер-банке [online], kommersant.ru, 18 marca 2011 [dostęp 2020-01-12] (ros.).
  2. ↑ a b c d e Игорь Александрович Путин. Биографическая справка [online], РИА Новости, 2010 [dostęp 2020-01-12] (ros.).
  3. ↑ Руководство фонда [online], fund-putin.ru [dostęp 2020-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-22].
  4. ↑ Der Spiegel 1 2007, pdf [online], epdf.pub [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  5. ↑ Economista.es, Un primo de Vladímir Putin asume la vicepresidencia de un banco ruso – EcoDiario.es [online], ecodiario.eleconomista.es, 23 września 2010 [dostęp 2020-01-12] (hiszp.).
  6. ↑ a b Trude Pettersen, Putin’s cousin invests in Murmansk [online], Barentsobserver, 6 lutego 2012 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  7. ↑ Putin’s cousin invests in Murmansk port [online], Intrafish | Latest seafood, aquaculture and fisheries news [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  8. ↑ Official Website of the Government of the Russian Federation / The Russian Government [online], archive.government.ru [dostęp 2020-01-12].
  9. ↑ Грани.Ру: Двоюродный брат Путина вернулся в Мастер-банк [online], graniru.org [dostęp 2020-01-12] (ros.).
  10. ↑ Russian cbank withdraws licence of mid-sized Master Bank, „Reuters”, 20 listopada 2013 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  11. ↑ Andrew E. Kramer, Russia Revokes License of a Bank With Ties to Putin, „The New York Times”, 20 listopada 2013, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  12. ↑ Bill Alpert, Probes Show How Russian Money Travels the World [online], barrons.com [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  13. ↑ OCCRP – The Russian Laundromat [online], OCCRP – The Russian Laundromat [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  14. ↑ OCCRP – The Russian Banks and Putin’s Cousin [online], reportingproject.net [dostęp 2020-01-12].
  15. ↑ Former shareholder of Promsberbank Kulikov detained [online], RAPSI, 15 marca 2016 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  16. ↑ Luke Harding, Russian millions laundered via UK firms, leaked report says, „The Guardian”, 26 lutego 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  17. ↑ Oleg Sukhov, Putin Relative Accuses Russian Railways of Corruption [online], The Moscow Times, 2 kwietnia 2014 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  18. ↑ Does Vladimir Putin Have a Niece? [online], The Russian Reader, 11 listopada 2017 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Igor_Putin&oldid=71793281”