Independence (1832)

Independence

Historia
Stocznia	Webb and Allen, New York
Położenie stępki	1830
US Coast Guard
Nazwa	Ingham
Wejście do służby	1832
Wycofanie ze służby	10 stycznia 1836
Republika Teksasu
Wycofanie ze służby	27 sierpnia 1837
Armada de México
Nazwa	La Independencia
Wejście do służby	27 sierpnia 1837
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	125 ton
Długość	27 m
Napęd
żaglowy
Uzbrojenie
6 dział 6 funtowych 1 długa armata 9-funtowa
Załoga	40

Independence – teksański szkuner, jeden z czterech szkunerów wchodzących w skład Pierwszej Marynarki Teksasu (ang. First Texas Navy) (1836–1838). W 1836 Charles Hawkins, weteran służący w marynarkach Stanów Zjednoczonych i Meksyku, odwiedził gubernatora Teksasu Henry’ego Smitha, szukając zatrudnienia w nowej Marynarce Teksasu. Smith, któremu zaimponowały referencje Hawkinsa, wysłał go do Nowego Orleanu i przydzielił mu zadanie nabycia okrętu „Ingham” ze składu United States Revenue Cutter Service dla Teksasu. Transakcja odbyła się na początku stycznia 1836 i opiewała na sumę 1710 dolarów.

Po zwycięstwie Teksasu w bitwie o San Jacinto w kwietniu 1836 „Independence” przewiózł teksańskiego prezydenta i jego jeńca, generała Santa Anna do Velasco, gdzie wynegocjowano i podpisano traktat z Velasco.

W czasie remontu w Nowym Orleanie na początku 1837 zatrudniono nowego dowódcę na miejsce zmarłego poprzednika. W czasie następnego rejsu, w kwietniu 1837, „Independence” został zaatakowany i poddał się przeważającym siłom meksykańskim. Jego oficerowie i pasażerowie zostali uwięzieni. Następnie okręt został wcielony do Marynarki Meksykańskiej, gdzie służył, walcząc z poprzednimi właścicielami.

Służba w czasie rewolucji teksańskiej

Od stycznia do marca 1836, zanim Teksas formalnie zadeklarował swoją niezależność od Meksyku, komodor Charles Hawkins pływał w pobliżu wybrzeża Coahuila y Tejas pomiędzy Galveston i Tampico, niszcząc znaczącą liczbę małych jednostek, na których znajdowały się materiały mogące służyć do walki przeciw Teksasowi. Do 12 marca „Independence” przechodził remont w Nowym Orleanie, ale wkrótce wrócił do Matagorda, by blokować dostawy dla armii meksykańskiej. Walczył bez rozstrzygnięcia z meksykańskimi brygami „Urrea” i „Bravo”. Jednak wraz z odwrotem armii Sama Houstona po przegranej w czasie oblężenia i bitwy o Alamo oraz bitwy o Goliad Hawkins został zmuszony do przepłynięcia w górę teksańskiego wybrzeża z Matagorda do Galveston. Gdy rebeliancki rząd miał problemy w czasie Runaway Scrape, misją „Independence” było bronienie Galveston przed inwazją i blokowanie dostaw dla armii Santa Anny znajdującej się w pobliżu.

Po decydującym zwycięstwie w czasie bitwy pod San Jacinto „Independence” przewiózł teksańskiego prezydenta Davida Burneta i jego gabinet, razem ze znajdującym się teraz w niewoli Santa Anną, do Velasco, gdzie wynegocjowano i podpisano traktat z Velasco.

Służba po traktacie

Litografia „Independence” jako okrętu flagowego Texas Navy

Jako okręt flagowy Marynarki Wojennej Teksasu „Independence” otrzymał zadanie wypełniania misji dyplomatycznych. W czerwcu 1836 szkuner zawiózł komisarzy Petera Williama Graysona i Jamesa W. Collinswortha do Nowego Orleanu w pierwszą część podroży do Waszyngtonu, gdzie mieli negocjować przyłączenie Teksasu do Stanów Zjednoczonych.

W lecie 1836 „Independence” był jedynym okrętem Marynarki Wojennej Teksasu będącym w służbie na wodach Zatoki Meksykańskiej. „Liberty” został sprzedany, by spłacić koszty remontu, a „Invicible” i „Brutus” stały w Nowym Jorku, czekając na remont. Meksykańskie autorytety odrzuciły traktat z Velasco, twierdząc, że generał Santa Anna nie miał uprawnień do podpisania umowy zatwierdzającej odłączenie Teksasu od Meksyku. Wraz z plotkami o bliskiej inwazji Teksasu przez Meksyk „Independence” prowadził służbę patrolową i eskortową w pobliżu Matamoros, portu blokowanego przez Teksańczyków.

Od maja 1836 do kwietnia 1937 jednostka nie miała dowódcy. Na jesieni 1836 szkuner wrócił na remont do Nowego Orleanu. W tym czasie komodor Hawkins zmarł na ospę. 10 kwietnia 1837 wyremontowany i dowodzony przez nowego kapitana George’a W. Wheelwrighta okręt wypłynął z Nowego Orleanu z teksańskim ministrem do spraw amerykańskich Williamem H. Whartonem na pokładzie.

Bitwa i poddanie okrętu

W czasie następnego rejsu „Indepencedce” płynął bez przeszkód przez siedem dni, gdy 17 kwietnia w pobliżu ujścia rzeki Brazos napotkał brygi wojenne „Vencedor del Álamo” i „Libertador”. Bitwa odbyła się na oczach mieszkańców miasta Velasco, gdzie przebywał teksański sekretarz marynarki Samuel Rhoads Fisher. Obserwujący byli świadkami wymanewrowania „Independence” przez meksykańskie brygi. Nie spowodowało to strat w osprzęcie szkunera, ale jego dowódca został ranny. Dowodzenie objął Porucznik John W. Taylor i prowadził dalej bitwę do czasu, gdy lepiej uzbrojony „Libertador” zbliżył się do niego na odległość strzału pistoletowego i zajął pozycję w pobliżu rufy.

Taylor opuścił banderę poddając okręt. Oficerowie z „Independence” i Wharton zostali uwięzieni. Przetrzymywani w Matamoros z czasem wszyscy więźniowie uciekli bądź zostali zwolnieni przez rząd meksykański. „Independence” został włączony do służby w marynarce Meksyku pod nazwą „La Independencia” i służył na zatoce Meksykańskiej przeciw Teksasowi.